Ο Ιμπρεσιονισμος γεννιεται απο την αδελφοτητα Μονε και Ρενουαρ που, αναμεσα στο 1860 και το 1874, συχνα δουλευουν μαζι στις οχθες του Σηκουανα, στο υπαιθρο, αποφασισμενοι να τελειωνουν μια για παντα με ολους τους κανονες του εργαστηριου (προοπτικη, συνθεση, κιαροσκουρα, ιστορικο θεμα) και να ανακαλυψουν μια ζωγραφικη που να αποδιδει την οπτικη "εντυπωση" στην αμεσοτητα και εν τω γιγνεσθαι της. [...]. Ο ζωγραφος δουλευει με τα χρωματα οπως ο ποιητης με τις λεξεις. Η φυση ειναι μια προφαση, ισως ενα μεσο, ο σκοπος ειναι ο πινακας: ενας ιστος πυκνος, με ζωη, πλουσιος, παλλομενος απο χρωματικες νοτες πανω σε μια επιφανεια. Ο Ρενουαρ ζωγραφιζει προσεχτικα, με μικρες πινελιες, η καθε μια απο τις οποιες αποθετει πανω στον καμβα μια χρωματικη νοτα, την οσο γινεται πιο καθαρη και ακριβη στην αποχρωση που την απομονωνει και στον τονο που την συνενωνει με τις αλλες. Το φως του πινακα δεν ειναι το φυσικο φως, προκυπτει και διαχεεται απο τις μυριαδες χρωματικες νοτες.
(του Τζουλιο Καρλο Αργκαν, " Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΤΕΧΝΗ ", κεφ. 2 - η πραγματικοτητα και η συνειδηση - σελις 116, αποδοση απο τα Ιταλικα; Λινα Παπαδημητρη, προλογιζει ο Νικος Κεσσανλης, Παν/κες Εκδοσεις Κρητης - ΑΣΚΤ Αθηνων, 3η εκδ. 2002 )
σημ. του blogger:
δες και: Αμπρουαζ Βολλαρ, " Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΡΕΝΟΥΑΡ", μτφ. ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ, Εκδοσεις Γαλαξια - Αθηνα 1960
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου