ΣΑΤΟΡΙ *

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ κοιταζα τη βαλιτσα που τοσο εξυπνα ειχα ετοιμασει γι' αυτο το μεγαλο ταξιδι, για το οποιο η ιδεα μου ειχε καρφωθει τον προηγουμενο χειμωνα στη Φλοριντα καθως διαβαζα Βολταιρο, Σατωμπριαν, ντε Μοντερλαν (του οποιου το τελευταιο βιβλιο υπηρχε ακομα και τωρα στις βιτρινες του Παρισιου, " Ο Ανθρωπος Που Ταξιδευει Μονος του ειναι Διαβολος "). Μελετωντας χαρτες, σχεδιαζοντας περιπατους παντου, να φαω, να βρω την πολη των προγονων μου στη Βιβλιοθηκη και μετα να παω στη Βρετανη οπου βρισκοταν και οπου η θαλασσα αναμφιβολα ξεπλενε τα βραχια. Το προγραμμα μου ηταν, μετα απο πεντε μερες στο Παρισι, να παω σ' εκεινο το πανδοχειο πανω στη θαλασσα στο Φινιστερ και να βγω τα μεσανυχτα με αδιαβροχο, καπελο για τη βροχη, με σημειωματαριο και μολυβι και μια μεγαλη πλαστικη σακουλα για να γραφω απο μεσα, δηλαδη βαζω το χερι, το μολυβι και το σημειωματαριο μεσα στη σακουλα και γραφω στεγνα, καθως η βροχη πεφτει στο υπολοιπο σωμα μου, καταγραφω τους ηχους της θαλασσας, μερος δευτερον του ποιηματος "Θαλασσα" με τιτλο: "ΘΑΛΑΣΣΑ, Μερος Δευτερον, οι Ηχοι του Ατλαντικου στο Χ, Βρετανη", ειτε εξω απ' το Καρνακ, η στο Κονκαρνο, η στο Πουεντ ντε Πενμαρκ, η στο Ντουαρνενε, η στο Πλουζεμεντω, η στη Βρεστη, η στο Σαιν Μαλο. Εκει μεσα στη βαλιτσα μου, η πλαστικη σακουλα, τα δυο μολυβια, οι επιπλεον μυτες, το σημειωματαριο, το κασκολ, το πουλοβερ, το αδιαβροχο στην ντουλαπα, και τα ζεστα παπουτσια.

Τα ζεστα παπουτσια πραγματι,ειχα φερει απ' τη Φλοριντα και τρυπητα παπουτσια, προβλεποντας μακρινους ηλιολουστους περιπατους στο Παρισι και δεν τα φορεσα ουτε μια φορα, τα "ζεστα παπουτσια" φορουσα συνεχεια ολο τον αναθεματισμενο καιρο. Στις παριζιανικες εφημεριδες οι ανθρωποι παραπονιοντουσαν για το μηνα της αδιακοπης βροχης και κρυου στη Γαλλια απ' τα τελη Μα'ι'ου και τις αρχες Ιουνιου λες κι εφταιγαν οι μετεωρολογοι.

Και το φαρμακειο μου, και τα γαντια μου για τις κρυες μεταμεσονυχτιες ονειροπολησεις μου στην ακτη της Βρετανης οταν το γραψιμο θα 'χει τελειωσει, και ολα τα φανταχτερα σπορ πουκαμισα και παραπανισιες καλτσες που ποτε δεν προλαβα να φορεσω στο Παρισι, ασε το Λονδινο οπου επισης ειχα σχεδιασει να παω, να μην πω για το Αμστερνταμ και την Κολωνια μετα.

Μ' ειχε πιασει κιολας νοσταλγια για τη πατριδα.

Ακομα αυτο το βιβλιο θελει ν' αποδειξει οτι δεν εχει σημασια το πως ταξιδευεις, η ποσο "επιτυχημενο" ειναι το ταξιδι σου, η ποσο διηρκεσε, παντα κατι σου μενει και μαθαινεις να ανανεωνεις τη σκεψη σου.

Ως συνηθως, εγω απλα συμπυκνωνω τα παντα σ' ενα δυνατο αλλα στη χιλιοστη "Α-χα!".

( του JACK KEROUAC, απ' το βιβλιο του " ΣΑΤΟΡΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ", κεφ. 14(ολοκληρο), μτφ. Μαιρη Καραγιανοπουλου, εκδ, Πλεθρον, αθηνα 1990 )

* σημ.

σατορι: γιαπωνεζικη λεξη για την "ξαφνικη επιφοιτηση", το "ξαφνικο ξυπνημα", η απλα "κτυπημα κατακουτελα"