ΜΑΡΚ ΡΟΘΚΟ

Ξεκινω, σημερα, εν ειδει εισαγωγης η προλογου για την εν συνεχεια αναρτηση που υποσχεθηκα απο χθες, παραθετοντας μερικα απ' οσα αναφερει ο εξαιρετος αυτος καθηγητης (και τεχνοκριτης) της Ιστοριας της Μοντερνας Τεχνης Τζουλιο Καρλο Αργκαν, για τον Μαρκ Ροθκο :

Η ζωγραφικη του ΡΟΘΚΟ μοιαζει με το τελειως αντιθετο (εννοει, εδω,

ο συγγραφεας, σε σχεση με τη ζωγραφικη του Πολοκ) : εξαφανιζεται καθε ιχνος απεικονισης η εικονας, το γραφημα επαναπορροφαται στην πλατια γαληνη του λεπτου μιγματος του χρωματος, του διχως λαμψη, που μολις-μολις διαταρασσεται απο μικρες αλλαγες τονων *. Και ομως, ουτε ο Ροθκο ειναι ενας θεωρητικος σ' εναν κοσμο ακτιβιστων' επισης, ουτε η δικη του δραση ειναι προσχεδιασμενη*. Οι πινακες του φιλοδοξουν να ειναι μονο χρωματιστα "χωρισματα * " ' αλλα κανεις πριν απ' αυτον δεν διερωτηθηκε τι πραγμα ειναι ενα χωρισμα (οριο*, προστασια*, διαφραγμα* μεταξυ ενος κατι απο εδω, οπου βρισκομαστε, και, ενος κατι απο κει, οπου ειναι ο κοσμος) στην ψυχολογια του εσωτερου* Ειναι. [... ]. Και ο τοιχος*, το χωρισμα* δεν ειναι μονο μια στερεη επιφανεια σοβαντισμενων τουβλων, ειναι και καποιο χρωμα : το εργο του ζωγραφου που χρωματιζει εναν τοιχο δεν ειναι λιγοτερο εποικοδομητικο απο το εργο του αρχιτεκτονα που τον προγραμματισε και του οικοδομου που τον εχτισε. Η ζωγραφικη χειρονομια του Ροθκο ειναι η ηρεμη, ομοιομορφη χειρονομια-κινηση του μπογιατζη που βαφει εναν τοιχο : σιγα σιγα, ακολουθωντας το σταθερο ρυθμο της κινησης που απλωνει το χρωμα, αντιλαμβανεται πως η βαφη αλλαζει την περιβαλλοντικη κατασταση και πως ενας χωρος γεννιεται εκει οπου δεν υπηρχε παρα μια παυση στη συνεχεια του χωρου. [... ]. Ο χωρος που η ζωγραφικη προσδιοριζει δεν ειναι πια απο την απο εκει, αλλα απο την απο εδω μερια της ζωγραφισμενης επιφανειας και ετουτη, οπως και τα μωσα'ι'κα των βυζαντινων εκκλησιων (ο Ροθκο ειναι ρωσος), χρησιμευει για το χρωματισμο της ατμοσφαιρας του αρχιτεκτονικου χωρου. Οι δεσμες χρωματος*, τα διαφορετικα ζωγραφισματα*, τα χρωματικα τοπια* δεν ειναι παρα μεταβολες του μηκους κυματος της φωτεινης εκπομπης.

Ξεκινα απο αυτην την ταυτιση χωρου και χρωματος η ερευνα, που θα παρει ευρυτατες διαστασεις, για τα μεγεθη των ομοιομορφα χρωματισμενων διαστρωσεων και για τη διαρθρωση, εξεταζομενη και ως πλαστικη διαρθρωση, του ορασιακου πεδιου : δηλαδη το σημαντικο εκεινο ρευμα της αμερικανικης Op(tical) Art* που μελετα το προβλημα της οπτικης προσληψης σε σχεση με τους περιβαλλοντικους προκαθορισμους.

( πηγη : η ιδια με τις αναρτησεις της 22/1 και 23/1, σελ. 680 )

σημ. του blogger :

- οι αστερισκοι και οι υπογραμμισεις σε πλαγια γραφη, ειναι του blogger

- οι υπογραμμισεις σε ορθια, παχια γραφη (μεσα στις υπογραμμισεις σε πλαγια γραφη) ειναι του συγγραφεα.

- παρατηρωντας με προσοχη τις υπογραμμισεις σε συνδυασμο με τις σημειουμενες με αστερισκο λεξεις, ευκολα συναγεται το συμπερασμα οτι : η ζωγραφικη του Rothko, ως μη προσχεδιασμενη, δεν ειναι ο "Τοιχος των Δακρυων" για να προσκυναται κι ακομη ακομη, καμμια εκουσια δραση του καλλιτεχνη δεν αποσκοπει στη δημιουργια καποιου/ων εντυπωσιακου/ων οπτικου/ων τεχνασματος/ων προς προσκελκυση της προσοχης των θεατων και δημιουργια καποιας/ων ψευδαισθησης/ων (αλλως πως καλουμενων, εφφε).

Τουτ' αυτο συμβαινει και με την ζωγραφικη του Pollock ( η ζωγραφικη του οποιου, οπως και του Ροθκο, ανηκει στον "αφηρημενο εξπρεσιονισμο ).

Το ιδιο συμβαινει και με τη ζωγραφικη του οποιου δημιουργου-ζωγραφου, παλαιοτερου, νεωτερου η συγχρονου, εχει επιλεξει να δρα, λιγοτερο η περισσοτερο, μεσα στα πλαισια αυτης της τεχνικης.

Αλλωστε, οι εικαστικες, πλαστικες τεχνες, οπως και η ποιητικη και η μουσικη κ.α., δεν ανηκουν στη σφαιρα του θεαματος για να χρησιμοποιουνται τετοιου ειδους τεχνασματα απο τους δημιουργους τους.