ΕΙΡΗΝΗ Φ'ΑΝΙΑ - ΠΑΠΙΔ'Α

...η αναρτηση αυτη αφιερωνεται στη ξαδελφη μου

καπετανισσα, την... < Ειρηνη ! > ...

Ο ΦΑΡΟΣ

- Παντα ο αναμμενος Φαρος

Για το ναυτικο δεν ειναι θαρρος... "

- Ν' αδειασω θαθελα τη θαλασσα απ' τ' αλμυρο νερο της

να βρω στον πατο τα σκαρια, κουφαρια σκουριασμενα,

με σκελετους αμιλητους, στα βαθη ποντισμενα.

- Σκληρη η ζωη του ναυτικου, νυχθημερον παλευει,

ψαχει ενα ΦΑΡΟ για να βρει τη σκεψη να 'μερευει.

Την ωρα αυτη τη ζοφερη ο ναυτης ξαγρυπναει,

κοιταζει με τα κυαλια του το Φαρο και μιλαει :

"Αχ Φαρε φεξε να χαρεις, σπιτι να μη γυρισω,

κηδειες μαυρες των γονιων να μην τις ξαναζησω".

- Οι αποντες της ζωης μου μνημες κι αναμνησεις φερνουν,

οι στιγμες μελαγχολιας μακρυα με παρασερνουν...

Την ιεροτητα που κρυβει την ελπιδα,

τη μυστικη ατμοσφαιρα που σπρωχνει την πυξιδα.

Πρυμα-πλωρα σεργιανιζω αγνοωντας την ακτιδα,

μηνυμα ο Φαρος στελνει, "μακρυα απ' την καταιγιδα".

Στον Παγωμενο Ανταρκτικο τη ροτα μου μετραω,

φευγω χωρις χαιρετισμο, χωρις φιλι'α κι αγκαλες,

σ' αγνωστα πορτα να βρεθω, να πινω, να μεθαω,

να βρω χαρ'ες και λυτρωμο παρεα με "τις αλλες".

- Το πλοιο πλευρισε στο ντοκο του γυαλου,

μυρισε χωμα βροχερο, μυρισε και θυμαρι,

σαλτα ναυτακι στο νησι ο νους σου ν' αλεγραρει.

- Τωρα το πλοιο σφυριξε και σαλπαρε γι' αλλου,

και το ναυτακι εστρεψε το βλεμμα στη μπουρο'υ.

Εριξε πετρα στο γυαλο. Φαρο να μην κοιταζει

και μονος του να τραγουδα τις νοτες τ' αποχωρισμου.

(απο τη νεα ναυτικη ποιητικη συλλογη

του ΚΥΚΛΟΥ ΤΩΝ ΑΝΔΡΙΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ)