ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ....

... του Μαρκ Ροθκο !

Και τωρα, σημερα :

αγαπητοι μου αναγνωστες/στριες,

αφου... μαθαμε αναλυτικα την ψυχολογικη συμπεριφορα μιας γυναικας σε περιοδο κλιμακτηριου (κατα πως προκυπτει απο τα συμφραζομενα, μαλλον προκειται περι καποιας αγνωστου σε μας ποιητριας) η, αλλως πως καλουμενη : γυναικα του μεσοδιαστηματος, κατα μια γυναικεια εκφραση, εξ' οσων, εγω, γνωριζω.

Αφου... μαθαμε, ακομη, οτι η Μερκουρη ηταν πουτανα, ενω η Λαμπετη αγγελος (δηλονοτι ανεραστος, αφου ως γνωστον οι αγγελοι δεν εχουν φυλο). Στο δε σημειο τομης (τουτεστιν στη γωνια) των δυο "οδων" (εκεινης της Μερκουρη/πουτανας και της Λαμπετη/αγγελου) στεκεται η ποιητρια (η ευρισκομενη σε ηλικια κλιμακτηριου) αναποφασιστη. Ποια οδο απο τις δυο να ακολουθησει?

Αφου...ειδαμε την εκδηλωση της γυναικειας ζηλειας - της αγνωστου ποιητριας/περσονας, στο ποιημα που δημοσιευσα 2 μερες πριν - και την ταση της να φθασει στο υψος της ποιητικης δοξας της Δημουλα και τη θεατρικη δεινοτητα της Αρωνη. Την προετοιμασια της, για τον μελλοντικο θανατο του ανδρος της (προφανως, μια απο τις ικανοτητες της, πρεπει να ηταν, και η προβλεψη των μελλουμενων).

Αφου... "διδαχτηκαμε" και εμπεδωσαμε οσο πιο καλα γινοταν, τις ερωτικες της ονειρωξεις. Μια απο τις ονειρωξεις της αυτες, ονειρωξη κτηνοβατικη, ηταν να παει - συμφωνα με τον δημιουργο του ποιηματος - καβαλα... με το αλογο του Ομερ Βρυωνη. Καθως, επισης, γινεται αντιληπτο, της αρεσε και η ποιηση του Βαλαωριτη. Βλεπετε, εξ' αλλου, δεν ειχε ρατσιστικους η οποιους αλλους ενδοιασμους στις ονειρικες, ερωτικες της προτιμησεις, ουτε καν στις ομοφυλοφιλες. Μονο την οσμη της μαυρης - ... σταλινικου προσανατολισμου... εξαιρετικος ο συμβολισμος - φυλης δεν αντεχε.

Αφου... αναρωτηθηκαμε - αλλα απαντηση δεν πηραμε - αν ο Μπετοβεν... εγραψε την "Σονατα του Σεληνοφωτος" μεσα σε μπουρδελο η οχι.

Αφου... επισης, εμεινε αναπαντητη η απορια μας : γιατι εσκισε την μεταφραση της Οδυσσειας του Μαρωνιτη? δεν της αρεσε μηπως? η για καποιο αλλο λογο?

Αφου... τελος, νομιζω, ολοι αντιληφθηκαμε επαρκως, οτι ο νεος αυτος ποιητης - παντελως αγνωστος, τουλαχιστον σε μενα, του οποιου το ονομα, καποιο βιογραφικο του, τελος παντων, δεν βρηκα πουθενα γραμμενο ειτε σε βιβλια η εγκυκλοπαιδειες, ειτε στο διαδικτυο, οσο κι αν εψαξα - εχει ως ποιητικα προτυπα του... τον Ριτσο (... αναρωτηθηκα μηπως κι αυτος εγραψε την ομωνυμη σονατα του... μεσα σε μπουρδελο) και, χωρις αμφιβολια, τον Α. Εμπειρικο και τις ψυχαναλυτικες του γνωσεις.

υγ. Αν, αγαπητοι μου, μου διεφυγε κατι, συγχωρειστε με. Μπερδευτηκα πολυ, διαβαζοντας το ποιημα αυτο, προσπαθωντας να καταλαβω, οσο γινεται καλυτερα, οσα λεει και οσα εξυπονοουν τα... αμετρητα αποσιωπητικα. Φανταστειτε, σχεδον, δυο χρονια τωρα, το αντεγραψα απο καπου, το διαβαζω, το ξαναδιαβαζω, το μελετω... κι ακομη, νομιζω, συμπερασμα δεν εβγαλα. Τοσο, που αρχιζω ν' ανησυχω... για μενα. Τοση συσσωρευμενη αρλουμπα... να μη μπορω να την καταλαβω! Κι επειδη, μου συμβαινει το ιδιο και μ' αλλα ποιητικα κειμενα, παρομοια κι ακομη πολυ χειροτερα, που ετυχε να βρω καταγεγραμμενα, σε ιστολογια και μαλιστα... ανωτατης παιδειας, οσο παει ανησυχω περισσοτερο για τις... πνευματικες μου ικανοτητες...

Μπας και ειμαι βλαξ? λεω, μπας?

εσεις τι λετε?

* * * * *

Κατοπιν... λοιπον, ολων των πιο πανω, θα επανελθω αυριο με μια αναρτηση μου, ανακεφαλαιωση, πανω σ' αυτα που αναφερει ο Τζουλιο Καρλο Αργκαν για τα κινηματα της ζωγραφικης και αναφερονται στις τρεις αναρτησεις μου, της Κυριακης 22/Ιαν. και Δευτερας 23/Ιαν.