ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ

Ότι χρόνος ουκέτι έσται

Με τα βουβάλια με τα βαριά θηλαστικά
με την αγέλη όχι με τα ζεύγη.
Κοινή τροφή κοινός ο τρόμος
κι ο θάνατος μονάχα να σε ξεχωρίζει.

- Κι ο Έρωτας;









Με τα πουλιά. Με τα πτηνά και με τα ωοτόκα
όχι με το σμήνος ούτε δυό δυό σαν τα τρυγόνια.
Μόνος. Να πίνεις το νερό όπου το βρείς
κοιτάζοντας τον ουρανό χωρίς κανένα μάρτυρα
(εκτός απ' τον κρυμμένο κυνηγό)

- Κι ο Έρωτας;
- Αναπαραγωγή.

Εγένετο σιγή εν τω ουρανώ ως ημιώριον

Πού πας εσύ με τα λεπτά σφυρά η ραδινή
εσύ με τα πλατιά λαγόνια.

Θα βρέξει κυμοθόη
εσύ με τ' αμάλαγο στήθος.

Ας βρέξει σιταρένια
ας βρέχει όλη μέρα κι αύριο και μεθαύριο.

Ας φυσήξει μετά πλατυτέρα
να φέρει το τραγούδι μου σ' εσένα.

Εκεί στο τρίκλωνο ποτάμι -ποταμέ βρε πόταμέ μου-
δίπλα στην πέτρα που πλένεις το μαντήλι μου.


(από τη συλλογή, "ΑΨΙΝΘΟΣ", σελίδες 14-17 )

* * * * * * *