τον Νικο,
γεματο φαντασια και ονειρα - οπως ολοι μας εκεινη την εποχη !
την Ελενη,
ναχει, τοτε, πρωτοξεκινησει τις σπουδες της, στη Σχολη του Δ. Ροντηρη,
καταξανθη, ωραια ντυμενη, μοναχικη, απομακρη, σοβαρη, να περνα, να μας λεει ενα... γεια σας παιδια, και να μας προσπερνα... κι ολοι μας -
στη προτελευταια η τελευταια ταξη του Γυμνασιου, γειτονοπουλα -
να γυρναμε και να τη κρυφοκοιταζουμε...
Χρονια πετρινα, αξεχαστα,
μεταξυ εφηβειας και ωριμοτητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου