Η ΛΙΜΝΗ
Ηταν προχθες κοριτσια στο χορο
ολα λουλουδια, ολα μυρωδια'
αχ ! τ' αγαπουσα ολα, και θαρρω
και γι' αλλα τοσα μου 'μενε καρδια.
Το κριμα μου το λεγω' δεν μπορω
αταραχος να δω την ομορφια.
Αχ ! με της λιμνης μοιαζω το νερο
που ο,τι περνα αφηνει ζωγραφια.
Μ' αν ζωγραφιζ' η λιμνη καθετι,
περναει αυτο κι' η ζωγραφια περνα.
Και μοναχα του ουρανου κρατει
τη ζωγραφια πιστα, παντοτινα.
Αφησε ολοι να με λεν τρελο
και μη σε μελη, αγαπη μου χρυση.
Αν ειμαι λιμνη, μ' ολες αν γελω,
ο ουρανος της λιμνης εισ' εσυ.
