Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ

( φωτογραφια του Αλφρεντ Στιγκλιτζ )



ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ


" Ητανε τον καιρο που πεινασμενος παραδερνα στη Χριστι'ανια...

[... ]
Το φθινοπωρο ειχε μπει, ειχε μπει κ' ειχε αρχισει ν' αποναρκωνει την
καθε ζωη' τα μυγακια, των λογιων λογιων μαμουνια τριγυριζανε αποχαυνωμενα' ειχαν υποστη τις πρωτες προσβολες' στα δεντρα, στο χωμα, αντιλαμβανοσουνα τον αγωνα της ζωης, της ζωης που πασχιζε, στριφιγυριζε ανησυχη, και γυρεβε να μην πεθανει. Ολα κεινα τα μικροσκοπικα οντα που σερνουνται με την κοιλια χαμου στα ποδια μας και τα τσαλαπατουμε χωρις να το αντιλαμβανομαστε, ναρκωμενα, προσπαθουσανε να ζησουν, προσπαθουσανε να κινηθουν μιαν ακομη φορα, μιαν υστατη φορα, προβελναν τα κιτρινα κεφαλακια τους πανω απ' τα ξεραμενα χορταρια, αντισηκωνοντανε στα πισινα τους, ψαχουλεβαν τον αγερα με τις μακριες τους κεραιες και ξαφνικα λιποθυμουσαν, στριφιγυριζαν, αναποδογυριζοντανε κι εμεναν ετσι ανασκελα, διχως πνοη. Ολα τα φυτα δειχναν εστω και λιγο τη σφραγιδα του πρωτου κρυου. Τα χορταρακια αναμαλλιασμενα και ξεβαμενα κοιταζανε τον ηλιο, και τα κιτρισμενα φυλλα ξεκολνουσαν απο τις μελανες κλαδες τους, πετουσανε λιγο σαν παλαβα κι επειτα πεφτανε στο χωμα θρο'ι'ζοντας σα μεταξοσκο'υληκα που περπατουνε. Ητανε το φθινοπωρο, το καρναβαλι της εφημερης ζωης. Και τα τριανταφυλλα ειχανε προσβληθει κι αυτα : μια γραμμουλα χλωμη - τρομερο συμπτωμα της εξαντλησης παρουσιαζοτανε στην ακρη του φυλλου, στην ακρη του ωραιου πορφυρου.
Και μου φαινοτανε πως κι εγω ο ιδιος ημουν ετοιμος να χλωμιασω,
να κιτρινοφυλλιασω, να πεσω, κυριεμενος κι εγω απο την καταστροφη, στη μεση ενο'υ κοσμου που αποναρκωνοτανε. Σηκωθηκα μονομιας' μια αλλοκοτη τρομαρα μ' ειχε κυριεψει. Εκαμα καμποσα νευρικα βηματα, χτυπησα τη φτερνα μου στο χωμα : Οχι ! ξεφωνισα σφιγγοντας τις γροθιες, οχι ! πρεπει να τελειωνει αυτη η υποθεση ! Ξανακαθησα, ξαναπηρα το μολυβι μου κ' ηθελα με καθε τροπο να γραψω το αρθρο. Δεν ωφελει καθολου να χανεις το θαρρος σου σα σε περιμενει ενα νοικι να το πληρωσεις. "


( αποσπασμα απο το μυθιστορημα : "Η ΠΕΙΝΑ" του ΚΝΟΥΤ... < ΧΑΜΣΟΥΝ > ...,
μτφ. Βασιλη Δασκαλακη, εκδ. "ΔΩΡΙΚΟΣ", αθηνα - 1970 )