Φυσιολατρεια
Σημερα χαιρουμαι βαθια
του φθινοπωρου την ειρηνη'
ροδινη η συλλογη μου εγινη
κ' η πλαση γυρω μου ξανθια.
Κατω απ' τον πεπλο τον αχνο
βλεπω γελουμενη τη χωρα'
ω, να μπορουσα τετοιαν ωρα
να παω ψηλα με τον καπνο !
Καθως απανου στην παλια
πετρα εχω γειρει, που με ξερει,
η αυρα γινεται αβρο χερι
και μου χα'ι'δευει τα μαλλια...
Περα στο πελαο τ' απλωτο
καποια βαρκουλα ξανοιγμενη
μοιαζει σαν αναχωρημενη
ψυχη μου απο τον κοσμο αυτο...
Τα χερια υψωνω και βλογω
τη μερα που ανοιξα τα ματια.
Στα καθαρα γαλαζια πλατια
μια πεταλουδα κυνηγω !..
Την τσακωσε το βλεμμα μου
Την τσακωσε το βλεμμα μου στο πλα'ι' ενος αγνωστου,
κι ο νους μου , ανησυχος, χωρις να ξερω πως, επηγε
μεμιας στην Εμμα Μποβαρυ, τη θρυλικη ηρωιδα,
σ' αυτην που πηρε κι εδωσε με τις παραξενιες της -
μια διψασμενη για ηδονες, που τις πληρωνουν μ' αιμα.
Μα αληθεια δε με προσεξες, η εκανες πως δε μ' ειδες ?..
Εγω ειμαι, εκεινος ο γραφιας, ο λιγο καλλιτεχνης,
που μολις εφανερωνε την ατολμη του αγαπη,
κ' ητανε μια παρηγορια στην πληχτικη επαρχια,
στη βαναυση πεζοτητα που σ' ειχε ριξει η τυχη...
Κι αν θελης
βανω στοιχημα για τη δουλεια του αντρος σου !
... < Ε Δ Ω > ...
