ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Παιδι, το περιβολι μου...
Παιδι, το περιβολι μου που θα κληρονομησεις,
οπως το βρεις κι οπως το δεις να μην το παρατησεις.
Σκαψε το ακομα πιο βαθια και φραξε το πιο στερεα,
και πλουτισε τη χλωρη του και πλατυνε τη γη του
κι ακλαδευτο οπου μπλεκεται να το βεργολογησεις,
και να του φερνεις το νερο το αγνο της βρυσομανας'
κι αν αγαπας τ' ανθρωπιν'α κι οσα αρρωστα δεν ειναι,
ριξε αγιασμο και ξορκισε τα ξωτικα, να φυγουν,
και τη ζωντανια σπειρε του μ' οσα γερα δροσατα.
Γινε οργοτομος, φυτευτης, διαφεντευτης !..
Κι αν ειναι
κ' ερθουνε χρονια δισεχτα, πεσουν καιροι ωργισμενοι,
κι οσα πουλια, μισεψουνε σκιασμενα, κι οσα δεντρα
για τιποτ' αλλο δε 'φελαν παρα για μετεριζια,
μη φοβηθεις το χαλασμο !.. Φωτια ! Τσεκουρι ! Τραβα,
ξεσπερμεψε το, χερσωσε το περιβολι, κοφτο,
και χτισε καστρο απανου του και ταμπουρωσου μεσα,
για παλεμμα, για ματωμα, για την καινουργια γεννα,
π' ολο την περιμενουμε, κι ολο κιναει για ναρθει,
κι ολο συντριμμι χανεται στο γυρισμα των κυκλων !..
* * * * * * *
ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Το ψοφιο αλογο
Εξω απ' τα συρματα ειναι το ψοφιο αλογο'
φουσκωνει μες στον ηλιο, περιμενει...
(Αν μας πηγα'ιναν για τους λακκους σημερα'
αν φταναμε, για μια στιγμη, το ψοφιο αλογο...)
Λιγο ψωμι να ειχαμε - μπομποτα μαλιστα'
μια Κυριακη των επισ'ημων σχεσεων, που λεγαμε,
να περπατουμε εξω απ' τα φουρναρικα...
Στη φορτωμενη αγορα τωρα ο νους σου χανεται.
Ριχνουμε παλι το ψωμι μεσα στα χωματα,
πατανε παλι το ψωμι..- τα ιδια θαχουμε !
Σε επαρχια μακρυνη
Σε επαρχια μακρυνη δημοσιος υπαλληλος.
Κονταινει καθε μερα μεσα του η κραυγη
ζητω η Ελευθερια' γιατι κι αυτη καλη,
ομως γλυκο και το ψωμι - πραγματα
τοσο (για την ωρα) ασυμβιβαστα...
Διαφοροι κι απιθανοι "επαγρυπνουν" τριγυρω του.
Η ευτυχια ονομαζεται εδω εφημερις -
του κυβερνωντος, εννοειται, κομματος...
Καθε καφες, κ' ενα καινουργιο ονειρο -
προωρισμενο σε μιαν ωρα να στεγνωσει.
Και μονο τις αργιες, οταν κρυβεται
στο ξενο του δωματιο, καπως σα να ξεχνιεται...
Ισως να ξαναζει.
Η προσφορα και η ζητηση
Τον τσακισε η σοφη ζωη, τον στεγνωσε'
ξεκινησε τον κοσμο να κερδισει.
Η προσφορα και η ζητηση ψωμιου,
η προσφορα και η ζητηση καρδιας,
η προσφορα και η ζητηση...
Και με το στηθος ιδιο ροδι να τριζοβολει,
να χαιρεται, ν' αποσταζει την ανασα...
Εβρεχε διχως λογο
Εβρεχε διχως λογο ολη τη νυχτα.
Εκλαψα - χορτασε η ψυχη μου !
Σ' εφερα πιο κοντα.
Κρατησα επιτελους τη μορφη σου !
Χαραζει τωρα στις μηλιες
κεινο σου το χαμογελο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου