. . . . . . .
Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ
'Eχω τρεις κόσμους.
Μια θάλασσα,
έναν ουρανό
κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις,
να σας έλεγα πού φτάνει ο καθένας τους.
Η θάλασσα, ξέρω.
Ο ουρανός, υποψιάζομαι.
Για τον πράσινο κήπο μου,
μη με ρωτήσετε
'Eχω τρεις κόσμους.
Μια θάλασσα,
έναν ουρανό
κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις,
να σας έλεγα πού φτάνει ο καθένας τους.
Η θάλασσα, ξέρω.
Ο ουρανός, υποψιάζομαι.
Για τον πράσινο κήπο μου,
μη με ρωτήσετε
Νικηφόρος Βρεττάκος
Σου στηνω μια καλυβα
Σου στηνω μια καλυβα, στους αιωνες των αιωνων,
εναν κηπο να περπατας, ενα ρυακι να καθρεφτιζεσαι,
μια πλουσια πρασινη φραγη να μη σε βρισκει ο ανεμος
που βασανιζει τους γυμνους - στους αιωνες των αιωνων!
Σου στηνω τ' οραμα σου πανω σ' ολους τους λοφους,
να σου φυσαει το φορεμα η δυση με δυο τριανταφυλλα,
να γερνη ο ηλιος αντικρυ σου και να μη βασιλευη,
να κατεβαινουν τα πουλια να πινουνε στις φουχτες σου
των παιδικων ματιων μου το νερο - στους αιωνες των αιωνων!
( του Νικηφορου Βρεττακου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου