VI
Εχθρός ο χρόνος μαζί μας παίζει
παιχνίδι χωρίς νόημα
ως την εξάντληση την έσχατη.
Μα γίνεται στιγμή
που η ψυχή μας όλη
τα πικραμένα χείλη μας ξανοίγει
σ' ένα χαμόγελο ευδίας.
Ταξιδεύουμε τότε στον άπειρο χρόνο
το φίλο μας ωκεανό τον απέραντο.
(από : "ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΙΩΠΗ" - ενότητα : Σε άλλη διάσταση, εκδόσεις "καλειδοσκόπιο", αθήνα - Αυγ. 2001 / σ. 22)
