ΝΕΑ ΣΤΗ ΓΚΙΟΥΖΕΠΠΙΝΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ
Τι ελπιζεις, φιλη μου, τι υποσχεσαι στον εαυτο σου,
αν ξαναγυρισεις για ενα τοσο σκοτεινο ταξιδι
εκει που μες στον ηλιο οι καταιγιδες
μια διαπεραστικη φωνη εχουν πενθους
κ' ερειπια και γιασεμι ευωδιαζουν ;
Βρισκομαι εδω, στην ηλικια που ξερεις,
ουτε γερος, ουτε νεος, περιμενω, κοιταζω
αυτην την αιωρουμενη μεταλλαγη,
δεν ξερω πια τι θελησα η ποιος μου επεβληθη,
μπαινεις μεσα στις σκεψεις μου κι 'αβλαβη βγαινεις.
Ολα τ' αλλα πο'υ πρεπει να 'ναι ειναι ακομη,
το ποταμι κυλα, η εξοχη αλλαζει, χαλαζι
πεφτει, παυει να βρεχει, ενας σκυλος ουρλιαζει,
η σεληνη ανατελει, τιποτα δεν κινειται,
τιποτα, -- μες στον μακρυν, ευνο'ι΄κον υπνο.
( Μτφ. ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ )
Περισσοτερα ποιηματα του Mario Luzi... < Ε Δ Ω > ... !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου