Η αναχωρηση
Αυτη τη φορα δεν φερθηκες με χαρη και μεγαλειο ! Εσυ, που εισαι τοσο αμεμπτη, αγαπη μου, δεν νιωθεις αραγε τυψεις για κεινο το απογευμα του Ιουλιου οταν εφυγες, με μια αιφνιδια, σιβυλλικη φραση και μ' ενα βλεμμα τρομαγμενο γι' αυτο το ταξιδι, το τοσο μακρινο, χωρις ουτε ενα φιλι ουτε ενα αντιο; Ηξερα ωστοσο οτι σε λιγο θ' αναχωρουσες, κι ημασταν καθισμενοι μεσα στο φεγγος της παρακμης του ηλιου, εσυ να μου ψιθυριζεις χαμογελωντας, με μια φωνη τοσο ανημπορη, εκεινο το ευχαριστω που με πονουσε. Παρ' ολα αυτα ητανε ομορφα, να σε ακουω να μου μιλας κι εγω να μπορω να σου λεω κατι που εριχνε στα ερωτευμενα ματια σου το φασμα μιας σκιας που ολο μεγαλωνε, οπως οταν ο ανεμος του Νοτου βαθαινει το μαυρο φυλλωμα. Και φερθηκες και τοτε με χαρη και μεγαλειο, καθως εστρεψες τη συζητηση σε πραγματα τετριμμενα, γλυκια μου, καθως σηκωσες, για να φανει η αστραπη ενος χαμογελου, αυτα τα λαμπερα, παθητικα βλεφαρα. Αλλα το να μ' αφησεις ετσι ξαφνικα εντελει, αποσβολωμενο απο την εκπληξη μαλλον παρα απο την απωλεια, με μια φραση βεβιασμενη, σιβυλλικη, και να φυγεις για το παντοτινο ταξιδι σου χωρις ουτε ενα φιλι ουτε ενα αντιο, να χαθεις ριχνοντας μου ενα βλεμμα χωρις ερωτα - α οχι, αυτο δεν ηταν το δικο σου φερσιμο γεματο χαρη και μεγαλειο.
( Απο την αλληλογραφια του Πωλ Κλωντελ, μτφ. Στρατης Πασχαλης,
" Οδηγος Σκηνης 08/09 " του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, σελις 22, εκδ. αθηνα - νοεμβριος 2008 )
Αυτη τη φορα δεν φερθηκες με χαρη και μεγαλειο ! Εσυ, που εισαι τοσο αμεμπτη, αγαπη μου, δεν νιωθεις αραγε τυψεις για κεινο το απογευμα του Ιουλιου οταν εφυγες, με μια αιφνιδια, σιβυλλικη φραση και μ' ενα βλεμμα τρομαγμενο γι' αυτο το ταξιδι, το τοσο μακρινο, χωρις ουτε ενα φιλι ουτε ενα αντιο; Ηξερα ωστοσο οτι σε λιγο θ' αναχωρουσες, κι ημασταν καθισμενοι μεσα στο φεγγος της παρακμης του ηλιου, εσυ να μου ψιθυριζεις χαμογελωντας, με μια φωνη τοσο ανημπορη, εκεινο το ευχαριστω που με πονουσε. Παρ' ολα αυτα ητανε ομορφα, να σε ακουω να μου μιλας κι εγω να μπορω να σου λεω κατι που εριχνε στα ερωτευμενα ματια σου το φασμα μιας σκιας που ολο μεγαλωνε, οπως οταν ο ανεμος του Νοτου βαθαινει το μαυρο φυλλωμα. Και φερθηκες και τοτε με χαρη και μεγαλειο, καθως εστρεψες τη συζητηση σε πραγματα τετριμμενα, γλυκια μου, καθως σηκωσες, για να φανει η αστραπη ενος χαμογελου, αυτα τα λαμπερα, παθητικα βλεφαρα. Αλλα το να μ' αφησεις ετσι ξαφνικα εντελει, αποσβολωμενο απο την εκπληξη μαλλον παρα απο την απωλεια, με μια φραση βεβιασμενη, σιβυλλικη, και να φυγεις για το παντοτινο ταξιδι σου χωρις ουτε ενα φιλι ουτε ενα αντιο, να χαθεις ριχνοντας μου ενα βλεμμα χωρις ερωτα - α οχι, αυτο δεν ηταν το δικο σου φερσιμο γεματο χαρη και μεγαλειο.
( Απο την αλληλογραφια του Πωλ Κλωντελ, μτφ. Στρατης Πασχαλης,
" Οδηγος Σκηνης 08/09 " του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, σελις 22, εκδ. αθηνα - νοεμβριος 2008 )
^
Κ Λ Ι Κ
στην φωτο
" Το ατλαζενιο γοβακι "
του Πωλ Κλωντελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου