ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ( ΙΙ )

συνεχεια της αναρτησης της Τεταρτης 16/5 :

Η ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ

Σαν τι χαρα 'τον τοτες η δικη μου

και τι δροσιαν, οπο'υ 'δεν το κορμι μου,

π' αλλος βοσκος στον κοσμο δεν τη χ'αρη

ουδε κ' εις το γιαλο χαιρεται ψαρι !

Λεγω τση : " Τα γλυκι'α σου ομορφα ματια

εκ'αμαν την καρδια μου τρια κομματια'

κ' ειναι βαρυ τιν'ας να το πιστεψη

μαχαιρι, οπο'υ λαβωση, να γιατρεψη.

Μ' ας ητο μπορετο ξετελειωμενο

να γινη το μιστο σου τ' αρχισμενο'

να το θεληματεψη η ομορφια σου

αποψε να κομηθηκα κοντα σου.

Γιατι μακρα 'πο δω 'ναι η καοικι'α μου,

π' αρμεγω καθ' αργα τα προβατα μου

και δε μπορουμε αποψ' εκει να παμε,

μ' ας θεσωμεν επ'α στα χορτα χ'αμαι. "

Γλυκι'α μ' απιλογαται το κορασο

λογια για να χαρω, ν' αναγαλλιασω'

γλυκι'α και ζαχαρενι απιλογηθη

κ' εις κεινο, που της ειπα, μ' αποκριθη.

Λεγει : " Το φως τσ'η μερας λιγοσταινει

κι ο ηλιος, αγουρε μου, θε να πηαινει'

τσ'η νυκτας το σκοταδι μας σιμωνει

κ' η κρυοτητα του δασου μας πλακωνει.

Μ' ακλουθα μου λοιπ'ο να πα να βρουμε

επ'α κοντα το σπ'ηλιο μου, να μπουμε'

να φας, να πιης και να καλοκαρδισεης,

σε στρωμα φτωχικο ν' ανακουμπισης.

Και θελομε χαρ'η και ξεφαντωσει

με τα τραγουδια, με ψωμι και βρωση.

Κι ας ειναι μοναχο του το κουραδι

κι ας βοσκεται σ' αυτ'ονο το λιβαδι.

Κι ας ειναι το κουραδι μοναχο του

κι ας χαιρεται κι αυτο για το βοσκο του'

τα προβατα και π'ιλοιπα, δικα σου

ας ειν' επ'α, κοντα στα προβατα σου. "

Με πλ'ησια προυθμι'α κ' οι δυο κινουμε,

το σπ'ηλιον εσπουδαζαμε να βρουμε'

τα χερια ενους τ' αλλου μας εκρατουμα,

πασιχαροι τη στρατα επορπατουμα.

Τη στρατα επορπατουμα' 'ς περβολακι

βρισκω βαγι'α και κοφτω ενα κλαδακι'

κανω γοργο πιτ'ηδειο δακτυλιδι,

διδω τ' αυτης κ' εμενα αυτε'ινη διδει.

Με τα παιγνιδια επηαιναμε τη στρατα'

τα δεντρη ησανε λουλουδα γεματα'

επ'εφτασιν οι ανθοι κ' επεριχο'υσα,

τα καλλη της αφεντρας μου επλουμουσα.

Ελαμπεν ουρανος τ' αστρη γεματος

κι ο ανεμος εφυσαν ο δροσατος,

οντε στο σπηλιο σωσαμεν αιφνιδια

με γελια, με χαρες, με τα παιγνιδια.

( στιχοι 96 - 148 )

συνεχιζεται...