ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ( ΙΙΙ )

συνεχεια της χθεσινης αναρτησης :

Εστραφηκα στο σπηλιο κ' εσυντ'ηρου

την ομορφιαν, οπο'υ 'χε γυρου γυρου'

απ' οξω ειχε κισσο, περιπλοκαδι,

οπο'υ το περιπλεξασιν ομ'αδι.

Απ' οξω με μυρτιες, με ροσμαρ'ινους,

με γο'υδουρους, με βιολες και με κρινους

το 'χενε το κορ'ασο στολισμενο

κ' εμυριζε το σπηλιο το καημενο.

Πιδεξια και πιτηδεια ησα βαλμενα,

που 'στεκα κ' εσυντηρουν ενα ενα

και μεσα μου ξενιζουμου την τοση

δι'αρμιση και την παστρα και τη γνωση.

Ομορφα και πιδεξια ησα βαλμενα.

Ητανε τα τσικ'αλια κρεμασμενα

κ' ενα χαλκωματακι ειχε κοντα τση,

π' αρμεγε καθ' αργα τα προβατα τση.

Απανω σ' ολα βλεπω ενα κλιναρι,

που 'τονε μια χαρα κ' ενα καμαρι'

φτωχακι, μα στρωμενο ητον πιτηδεια,

ωγια καλες καρδιες και για παιγνιδια.

......................................................

Πιανει ψωμι, τυρι, χλωρη μαλ'ακα,

κρυ'ον αρνιν οφτο απανω 'ς πλακα,

οπο'υ 'χε για τραπεζι, κι ορδινιαζει

και με σπουδη για δειπνο λογαριαζει.

Ειχε και ξειδωτ'ο κρασι δαμ'ακι

σ' ενα μικρο και πλουμιστο φλασκακι

και συγκερνα με κρυ'ο νερο και πινει

κι απ'οκεις με καλει και μου το δινει.

Μα λεγω τση : " Κερα, κρασι δεν πινω,

δεν τρωγω απο το κρι'ας το κρυ'ον εκεινο,

'α δε θεληματ'εψη η ομορφια σου

να 'ναι με το φιλι το καλεσμα σου. "

Ως ηκουσ' ειντα τσ'η 'πα, αφτει και σβηνει'

ωσαν το σφακολουλουδον εγινη'

τα ροδα τση επληθυνασι κ' εφανη

ωσαν εις το σκοτειδι πυροφανι.

Τα ματια χαμηλωνει και μιλει μου :

" Δεν 'ητονε πρεπ'ον ουδε τιμη μου

τετοιας λογης αδιαντροπα να διαξω,

μα σενα πρεπει να καταδικασω.

Εσυ εχεις εξουσι'α και πιε και δωσ' μου

και θεληματικως και στανικως μου

και θελω 'α θες εσυ κι ωσαν οριζεις,

γιατι ποσως δε σου 'φταισα γνωριζεις.

'Επιαμε μια και δυο' συγκερασμενο

ητονε το πιοτο μας των καημενω

με τα φιλια στο δροσερον αερα

και με το πιασε ενο'υς τ' αλλου τη χερα.

Ο πρωτος λογος, που της ειπα : " κορη,

πολλα 'μαι κουρασμενος εκ τα ορη

κ' ηθελα για να μου 'καμες τη χαρη

να πηγαμε γοργον εις το κλιναρι. "

Προθυμερ'α σιμωνομε στην κλινη,

θετομε αγκαλιασμενοι εγω κ' εκεινη'

και με το παιξε - γελασε αρχινιζει

ολη η ανατολη να κοκκινιζη.

( στιχοι 156 - 176 / 193 - 228 )


Γλωσσαρι :


γο'υδουρας > ειδος θαμνου
ροσμαρ'ινος > δεντρολιβανο
δι'αρμιση > ταξη
μαλ'ακα > τυροκομικο προ'ι'ον
οφτ'ος > φτιαγμενο στα καρβουνα
δαμακι > λιγο
σφακολουλουδο > κοκκινο λουλουδι της σφακας > πικροδαφνης
διαγω > συμπεριφερομαι
στανικως > ακουσια


σημ. του blogger :
το ποιημα αυτο, αγνωστου κρητος ποιητη, εχει γραφει περι το τελος του ΙΣΤ' αρχες του ΙΖ' αιωνος,
πρωτη εκδοση εις Βενατιαν το ετος 1627.