Φυσαει...
Φυσαει στα σταυροδρομια του κοσμου
Ο θανατος περιοδευει τον κοσμο με τη μασκα ενος στρατηγου.
Τα ματια μας θα ζησουνε και περα απο το θανατο μας
για να κλαινε.
Φυσαει.
Τα μεγαρα ριχνουν εναν ισκιο βαρυ που σπαει τη ραχοκοκαλια μας
Τρεχουν οι δρομοι λαχανιασμενοι
Τα παραμυθια ειναι τυφλα
Φυσαει
Φυσαει μεσα απο τα τρυπια βρακια των ανεργων
Φυσαει
Φυσαει μεσα στην οργισμενη καρδια του λαου
Ο ανεμος μπερδευει τους δρομους τις χρονολογιες τα προσωπα
Παρασερνει τη σκονη απ' τα πεδια των μαχων
Αυτη η σκονη θαβει σιγα σιγα την Ευρωπη
Τα χερια τους ειναι ετοιμα να σωσουνε τον κοσμο
Εις τους αιωνας των αιωνων
Ερχομαστε
Παραμεριστε
Κατεβαινουμε σαν μια χιονοστιβαδα που οσο κατηφοριζει μεγαλωνει
1953
( απο την free press μηνιαια εφημεριδα "διαδρομες", αρ. φυλλου 18 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου