Συνοδεια των βηματων της νυχτας
εκανα την αναγνωση και τη γραφη της λυπης
που κυλουσε στα ματια σου.
Φωνες νυχτοβιων εντομων ματισα
και νοτες και χρωματα ουρανια τοξα
και τραγουδησα στο σκοταδι
με τ' αηδονι των χαμενων ανοιξεων.
Στη λησμονημενη χωρα περασες υστερα
για να ξαναβγεις στο νοτια
με τα πετεινα τ' ουρανου
ανυπερασπιστη.
Και γυρισες την ωρα της θαλασσας
στ' ακρογιαλι που ζησαμε.
Ξεμακραινουν ομως τα ονειρα
και πως να ξεδιψασουμε τα λογια μας
που οι ανεμοι σιωπουν.
Γιαννης Χρυσανθοπουλος
