[... ]
Παντα σκεφτοταν τη θαλασσα με το θηλυκο της ονομα, τ' ονομα που της δινει ο κοσμος στην Ισπανια σα θελει να δειξει ποσο την αγαπα. Μερικες φορες την κακολογουσαν οσοι την αγαπουν, σα να 'χουν παντα στο νου τους καποια γυναικα. Μερικοι απο τους νεοτερους ψαραδες, αυτοι που δουλευουν με σημαδουρες στις πετονιες τους, κι ειχανε ψαροβαρκες με μηχανες, αγορασμενες τον καιρο που το συκωτι του σκυλοψαρου εδινε πολλα λεφτα, τη λεγαν ωκεανο κι ηταν αρσενικο. Μιλουσανε γι' αυτην καθως για αντιπαλο, η εναν τοπο, η ακομα κι εναν εχθρο. Μα ο γερος τη σκεφτοταν θηλυκια παντα, σαν κατι που προσφερει, η που χαριζει μεγαλες ευνοιες, και σαν εδειχνε αγρια η κακη, ητανε γιατι δεν μπορουσε να μας βοηθησει. Το φεγγαρι τη συγκινει σαν να 'τανε γυναικα σκεφτηκε.
[... ]
( του Ερνεστ Χεμινγουαιη, " Ο Γερος και Η Θαλασσα ", μτφ. Νικος Κασδαγλης )
