Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

VERDI


Καληνύχτα






Ο "Ριγκολέτος" είναι η όπερα που έκανε το Ροσσίνι να δηλώσει πως' "Σ' αυτή τη μουσική αναγνωρίζω επί τέλους τη μεγαλοφυία του Βέρντι". Και είναι αληθινά ο πρώτος καρπός της ωριμότητας του συνθέτη. Σ' αυτήν αναδείχνεται ο Βέρντι μονομιάς όχι μόνο μεγάλος μελωδιστής αλλά και μεγάλος μεταρρυθμιστής, μολονότι δε μας είναι εύκολο να εκτιμήσουμε ως ποιό σημείο έφτανε η αντίδρασή του στη συμβατικότητα. Ένα είναι βέβαιο, πως ο "Ριγκολέτος" είναι ένα αριστούργημα με τον έντονο χαραχτηρισμό των προσώπων, τις δραματικές αντιθέσεις, τον πλούτο της μελωδίας, το περίφημο κουαρτέτο στην τελευταία πράξη, την πρωτοτυπία για την εποχή της στην ενορχήστρωση. Ο Βέρντι, αυστηρός στην αυτοκριτική του, λογάριαζε πάντα το "Ριγκολέτο" την καλύτερή του όπερα.





Κι' όμως τόσες περιπέτειες είχε με τη λογοκρισία, που αναγκάστηκαν να γίνουν  πολλές μεταβολές, ν΄αλλάξει ο τίτλος του έργου του Ουγκώ "Ο Βασιλιάς διασκεδάζει" και να γίνει "Ριγκολέτος" και ένα σωρό άλλα. Ο Βέρντι ήταν έξω φρενών όπως έγραφε σ' ένα φίλο του γλύπτη : "Τι θα λέγατε αν σας έβαζαν  μιά μαύρη προσωπίδα απάνω στη μύτη ενός από τα ωραιότερα αγάλματά σας;". Η επιτυχία ως τόσο ήταν καταπληχτική όταν πρωτοπαίχτηκε στη Βενετία στο 1851. Το κοινό ξετρελλάθηκε, ο τύπος ολόκληρος έπλεκε διθυράμβους. Μόλις τέλειωσε η παράσταση, όλος ο κόσμος τραγουδούσε την άρια του τενόρου "La donna e mobile".


(Το πιό πάνω απόσπασμα από : "Νέα Εστία", τόμος 49, τεύχος 566, 1η Φεβρ. 1951 / αφιέρωμα : VERDI πενήντα χρόνια από τον θάνατό του 27 Ιανουαρίου 1901 / σ. 156, υπογράφει η ΑΥΡΑ Σ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ)










ΧαΡα


Δεν υπάρχουν σχόλια: