...με Ποιηση !..
Ο ΑΝΕΜΟΣ
Ο άνεμος σήμερα μου φερε θύμησες παλιές
ξεχασμένες.
Μια παλιά γειτονιά. Ξερή γειτονιά
και άμμο. Ψιλή.
Ερχόταν απ’ την έρημο λέγανε
Και τρέλαινε.
Στροβίλιζε πόθους και πεθυμιές
Και βογκητά και γέλια θρήνους και χαρές
Ο λίβας της άνοιξης ο λίβας της νιότης
Στη γειτονιά που πλαντούσε
στα στενά με τις λακκούβες
Στη γειτονιά που διψούσε
Ορμούσε στα σπίτια
Στα στενάχωρα δωμάτια
Στα κορμιά τα στεγνά
Μια τυράγνια
Ο άνεμος.
ΠΤΩΣΗ
Με της αλαζονείας
Την πορφύρα
Φορεμένη
Και τη βεβαιότητα
θρονιασμένη
περίοπτα
το μήνυμά σου
Περίμενα
Μ’ ένα κουτί στέκεις
Αρνούμενη το άνοιγμά του
Το σημαίνον ή το σημαινόμενο;..
-ποια η διαφορά εντέλει-
Τα λοιπά ας αιωρούνται
Μέρα ελπίδας μάταια
Και νύχτα αδημονεί
Το ξημέρωμα με βρήκε
Να κρυώνω
απο ανεκδοτη συλλογη της φιλης ποιητριας υπο
το ψευδωνυμον/ετερωνυμον :
" ΕΡΩΔΙΟΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου