Κατα τη διαρκεια των γυμνασιακων μου χρονων, παμπολλα σαββατο- κυριακα που ειχα πολλες ωρες ελευθερες, τα περναγα στα καμαρινια, στις προβες και στις παραστασεις του Θεατρου Ακροπολ (σημερα, Θεατρο Μπουρνελη), αναμεσα στους καλυτερους, εκεινη την εποχη, ηθοποιους, τραγουδιστες, μπαλεττα και χορευτικα ζευγαρια, σκηνοθετες, σκηνογραφους, μαεστρους και μουσικους, παρακολουθωντας τους με το δεος ενος νεου που ζητουσε να γνωρισει...
Την εποχη εκεινη η ελληνικη επιθεωρηση ανθουσε, και στο θεατρο αυτο εμφανιζονταν τα καλλιτερα θεατρικα, επιθεωρησιακα σχηματα σε παραστασεις αψογα οργανωμενες, κειμενα γραμμενα απο τους καλλιτερους θεατρικους συγγραφεις του ειδους και μουσικη απο κορυφαιους μουσικους.
Απο τοτε, λοιπον, απεκτησα μια παραξενη σχεση και οικειοτητα με το καλως εννοουμενο, δεικτικο, σατυρικο χιουμορ το οποιο, λογω και του χαρακτηρα μου, με συνοδευσε παντα στη ζωη μου, οταν οι περιστασεις το απαιτουσαν.
Χθες βραδυ και σημερα το πρωι, εκανα ενα μικρο γυρο σε γνωστα μου κι αγνωστα ιστολογια.
Ειδα γραμμενα πραγματα απιθανα, περι παντος επιστητου.
Ειδα π.χ. να απαξιωνεται ολη η ελληνικη μυθιστορια και οι συγγραφεις της, απροσωπα και γενικα. Να απαξιωνεται ο ενας, εκ των δυο, νομπελιστας ποιητης μας. Σε παρομοιους γυρους μου, προηγουμενες φορες, ειδα να λοιδωρουνται αλλοι ποιητες ελληνες/ιδες, γνωστοι συγγραφεις ελληνες και ξενοι, ηθοποιοι, καλλιτεχνες.
Ειδα ακομη, να χρησιμοποιειται στη ποιηση, η τεχνικη της αυτοματης γραφης, τεχνικη του σουρεαλισμου, που ουσιαστικα ειναι νεκρη απο τη 10ετια του '50. Να διαβαζεις ποιηση και να μη καταλαβαινεις τιποτα... τα αλαμπουρνεζικα κατα Ντινο Χριστιανοπουλο.
Ειδα, ερωτικες αυτοψυχαναλυσεις, ερωτικα ψευτοκλαψουρισματα, ποιητικες και λογοτεχνικες αγωνιες εδραζομενες σε μεταφυσικες θεωριες της Ανατολης, προσωπικες, αποκαλυπτικες διαδρομες για την επιτευξη μιας υποτιθεμενης - κατα τους συγγραφεις τους - ψυχικης τελειωσης, χημικες... περι ερωτος, αγαπης και σχεσεων αναλυσεις αναμεσα σε συνταγες μαγειρικης μετα... μουσικης υποκρουσης !..
Και αλλα πολλα ειδα...
Ολα αυτα με εκαναν να σκεφτω, πως ζω σε μια απεραντη... επιθεωρησιακη χωρα... οπου ολα συνυπαρχουν... τουρλου τουρλου...
(ισως ο πιο καταλληλος χαρακτηρισμος θα ηταν... χωρα κωλοχανειο).
Κι επειδη, οπως θα καταλαβατε, απο το εισαγωγικο, βιογραφικο μαλλον, κειμενο της αναρτησης αυτης, η θεατρικη επιθεωρηση ειναι απο τα θεατρικα ειδη που πολυ μου αρεσουν, διαλεξα για σας, ωστε να περασετε ενα ευχαριστο και χαμογελαστο βραδυ... και με την ευχη/προτροπη...
να ερωτευεστε...
το μουσικο βιντεο που ακολουθει. Απολαυστε το :
υγ. τους στιχους του πολυ παλιου, επιθεωρησιακου, αυτου τραγουδιου, μπορειτε να τους διαβασετε, αν θελετε, μπαινοντας στο youtube.
...σε μια κρητικια, ζωγραφο, σκηνογραφο, διπλωματουχο της Ακαδημιας Καλων Τεχνων της Ρωμης και, πρωην Πρεσβειρα της Unesco !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου