THE WIND THAT SHAKES THE BARLEY

^^^

Κλικ στην φωτό!

DEAD CAN DANCE

Μιχάλη, Ειρήνη !
Σας ευχαριστώ πολύ!

ΛΟΓΓΟΣ

^^^
Κλικ στη φωτό



[...]
   Ένα μεσημέρι, την ώρα που ο Δάφνης έπαιζε φλογέρα και τα κοπάδια κάθονταν στον ίσκιο, η Χλόη δίχως να το νιώσει αποκοιμήθηκε. Όταν το πρόσεξε ο Δάφνης, απίθωσε τη φλογέρα και βάλθηκε να την ατενίζει ολάκερη, αχόρταγα, δίχως πιά να ντρέπεται. Συνάμα αργοψιθύριζε κρυφά : "Πώς σφάλιξαν τα μάτια της ! Τί γλυκιά που είν' η ανάσα της ! Μήτε τα μήλα, μήτε οι μυρωμένοι θάμνοι δεν τη φτάνουν. Κι όμως σκιάζομαι να τη φιλήσω- το φιλί της δαγκώνει την καρδιά και φέρνει τρέλα, σαν το καινούριο μέλι. Έπειτα, αν τη φιλήσω μπορεί να ξυπνήσει. Φλύαρα πούναι τα τζιτζίκια ! Κάνουν τόσο θόρυβο που δεν θα την αφήσουν να κοιμηθεί. Το ίδιο κι οι τράγοι, που παλεύουν και χτυπάν τα κέρατά τους. Ανάθεμα στους λύκους που δεν τους αρπάζουν ! Είναι πιό φοβιτσιάρηδες κι από αλεπούδες".
   Όσο τάλεγε αυτά, ένα τζιτζίκι κυνηγημένο από χελιδόνι έπεσε στον κόρφο της Χλόης. Το χελιδόνι που πετούσε ξοπίσω-του δεν μπόρεσε να το πιάσει, αλλά κυνηγώντας-το πέρασε κοντά της και της άγγιξε τα μάγουλα με τις φτερούγες του. Εκείνη, μη ξέροντας τι είχε συμβεί, τινάχτηκε από τον ύπνο βάζοντας δυνατή φωνή. Σαν είδε ωστόσο το χελιδόνι να πετάει εκεί σιμά, και το Δάφνη να γελάει με το φόβο της, συνήρθε από την τρομάρα κι έτριψε τα μάτια της για να διώξει τη νύστα. Τότε ακούστηκε απ' τον κόρφο της το τζιτζίκι, σαν ικέτης που ευχαριστεί για τη σωτηρία του. Πάλι ξεφώνισε δυνατά η Χλόη, και ξανά γέλασε ο Δάφνης και βρήκε πρόφαση να βάλει τα χέρια του στο στήθος της για να βγάλει το καλό το τζιτζίκι, που μήτε στην παλάμη του δε σώπασε. Η Χλόη χάρηκε όταν το είδε, το πήρε και το φίλησε' κατόπι τόβαλε ξανά στον κόρφο της, ενώ εκείνο ακόμα λαλούσε.
[...]

^^^

του Ν. Χ. Γκίκα (σ. 97)

[...]
      Δίχως την παραμικρή υποψία γι' αυτά που ήταν να γίνουν, ο Δάφνης σηκώθηκε, πήρε τη γκλίτσα του και ακολούθησε τη Λυκαίνιον. Τούτη πήγαινε μπροστά, οδηγώντας τον όσο πιό μακριά μπορούσε από τη Χλόη. Σαν έφτασαν στο πυκνότερο μέρος του δάσους τον έβαλε να καθίσει κοντά σε μιά πηγή και του είπε : "Δάφνη, αγαπάς τη Χλόη. Το ξέρω απο τις Νύμφες, που μου παρουσιάστηκαν τη νύχτα στ' όνειρό μου και μου διηγήθηκαν τα χτεσινά σου δάκρυα' αυτές με πρόσταξαν να σε σώσω, εξηγώντας σου πως γίνεται ο έρωτας. Δεν είναι φιλιά κι αγκάλιασμα κι όσα κάνουν τα κριάρια κι οι τράγοι- είν' ένα είδος πηδήματα πιο γλυκά από κείνα, γιατί η απόλαυσή τους βαστάει πιό πολλή ώρα. Αν θέλεις λοιπόν να τελειώσουν τα βάσανά σου και να γνωρίσεις τις χαρές που αποζητάς, έλα -θάσαι καλόδεχτος μαθητής μου, και για το χατίρι των Νυμφών θα σε δασκαλέψω".
   Ό Δάφνης δεν κρατιόταν από τον ενθουσιασμό. Σαν πρωτάρης γιδοβοσκός που ήτανε, νέος κι ερωτευμένος, έπεσε στα πόδια της ικετεύοντάς τη να του μάθει το γρηγορότερο την τέχνη, πως να κάνει ό,τι ποθεί με τη Χλόη. Και μάλιστα, σα νάταν να διδαχτεί κάτι αληθινά σπουδαίο και θεϊκό, της υποσχέθηκε να της δώσει ένα μικρό γίδι, τρυφερά τυριά από παχύ γάλα, καθώς και την ίδια τη γίδα. Άπαντώντας τέτοια τσοπάνικη απλοχεριά εκεί που δεν την περίμενε, η Λυκαίνιον άρχισε την εκπαίδευση του Δάφνη με τον ακόλουθο τρόπο : του είπε να καθίσει στο πλάι της έτσι όπως ήταν, και να τη φιλάει όπως κι όσο το συνήθιζε' συνάμα, φιλώντας τη, να την αγκαλιάσει και να πλαγιάσει χάμω. Αφού κάθισε εκείνη και τη φίλησε και πλάγιασε, κι αυτή τον ένιωσε σφριγηλό κι έτοιμο να δράσει, τον ανασήκωσε από κεί που ήταν ξαπλωμένος με το πλευρό, γλίστρησε τεχνικά η ίδια από κάτω του και τον οδήγησε στο δρόμο που ως τότε εκείνος γύρευε. Από κεί κι ύστερα δε χρειάστηκε πιά να του εξηγήσει όσα του ήταν άγνωστα -η ίδια η φύση τον δίδαξε τι είχε να κάνει.
    [...]. Η Λυκαίνιον ωστόσο τον κράτησε λέγοντάς του : "... Εσύ μη φοβηθείς  ωστόσο το αίμα, αλλά όταν τη πείσεις να γίνει δική σου φέρε τη σε τούτο το μέρος, ώστε κι αν φωνάξει να μην την ακούσουν, αν κλάψει να μην τη δούν, αν ματώσει να πλυθεί στην πηγή. Και να θυμάσαι, ότι εγώ σ' έκανα άντρα πριν από τη Χλόη".
[...]

(Από : "Δάφνης και Χλόη", μτφ. ΡΟΔΗ ΡΟΥΦΟΥ, εικόνες Ν. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΚΙΚΑΣ, έκδ. ΙΚΑΡΟΣ - αθήνα Μάρτιος 1970 / α' απόσπασμα: βιβλίο α'- κεφ. 25,26 - σελ. 41,42 / β' απόσπασμα: βιβλίο γ' - κεφ. 17,18,19 - σελ. 99,100,101)

DAYBREAK

FULL-MOON SEASCAPE

TANGO GRECO

Καλή εβδομάδα!!

LIGHTNING BOLTS

ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

^^
"κίτρινο"

RIDERS ON THE STORM (UPDATED)

Επειδή πολλοί... "ψυχαναλυτές" και ψυχαναλυτές αλλά και... "αναλυτικοί" ψυχολόγοι του βάθους...  του ύψους και του πλάτους... της καλλιτεχνικής δημιουργίας, τό 'ριξαν στην αστρολογία και τα ευχολόγια

αυτή και η αμέσως προηγούμενη ανάρτηση διαβάζονται μαζί

Riders on the storm 

Riders on the storm 

Into this house we're born 

Into this world we're thrown 

Like a dog without a bone 

An actor out alone 

Riders on the storm 

There's a killer on the road 

(Κάποιος δολοφόνος παραμονεύει στο δρόμο)

His brain is squirmin' like a toad 

(Το μυαλό του ελίσσεται σαν του φρύνου *)

Take a long holiday 

Let your children play 

If ya give this man a ride 
(Αν αυτόν τον άνθρωπο τον πάρετε μαζί σας)

Sweet memory will die 
(Η γλυκειά σας ανάμνηση θα πεθάνει)

Killer on the road, yeah 

Girl ya gotta love your man 

Girl ya gotta love your man 

Take him by the hand 

Make him understand 

The world on you depends 

Our life will never end 

Gotta love your man, yeah 

Yeah! 

Riders on the storm 

Riders on the storm 

Into this house we're born 

Into this world we're thrown 

Like a dog without a bone 

An actor out alone 

Riders on the storm 

Riders on the storm 

Riders on the storm 

Riders on the storm 

Riders on the storm 

Riders on the storm

* ως γνωστό, ο φρύνος τρέφεται με έντομα και σκουλήκια

ΑΤΙΤΛΟ ( updated )

^^^
Κλικ στη φωτό




Σημ. του blogger
---------------------

Σ' ένα άλλο remix είναι ενσωματωμένοι και οι πιό κάτω στίχοι :

[ extra lyrics from 1989 12" remix ] 

There's nothing to gain when there's nothing to be lost 
There's nothing to gain if you stay behind and count the cost 
Make the decision that you can be who you can be 
You can be 
Tasting the fruit come to the Liberty Tree 
It's your day - a woman's day 
It's your day - a woman's day 

[ end of extra lyrics from 12" remix ] 

Μουσική: Δ. Παπαδημητρίου
Στίχοι: Ν. Γκάτσος

ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ

της ημέρας...

Να σε φιλήσω, σύντροφε, που δείχνεις τέτοια συντριβή

"Αν κλέψαν υπουργοί δε μ' ενδιαφέρει.
Θα πάρουνε τον πούλο μου στις εκλογές"
μονολογούσε πασοκάς αγρότης σφίγγοντας
τη ρακή σε πλαστικό ποτήρι κι άχνιζε
η Μπελαβόντα πίσω του γαλάζια.
"Μόνο λυπάμαι κάποια βράδια με νομάρχες
που όρκοι ανταλλάχτηκαν σπουδαίοι
επάνω στα σφαχτά για συνεταιρισμούς
και το κυριώτερο, χόρτασα έξη χρόνια
πρώτοι να λένε 'γειά σου' οι δεξιοί.
Τ' άλλα τα ξέρω. Και πώς διορίζαν
και πώς τα γένια τους βλογούσανε"

Κι ο Νεοτάκης Σταμπολής, φασίστας,
εκδηλωμένος απ' τη Συμβουλευτική
δάκρυσε δίπλα στην Τογιότα.

(Από : "ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ", έκδ. Εκδοτική Ερμής ΕΠΕ/isbn 960-320-125-1, αθήνα - ιούνιος 2001 / σ. 77)

PATTI SMITH

OCTAVIO PAZ

Κλικ... >> Παραμύθι δυο κήπων << ...

Κι άλλο Κλικ... >> Μούτρα << ...

* * * * * * *

ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

... >> ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ << ...

... >> Μικρή Άρκτος << ...

KISS THE RAIN

^^^

Κλικ στη φωτό!!!

ALL THAT CATS JOIN IN

"Η μαύρη γάτα"

του Ανδρέα Κοντέλλη

^^^

Κλικ στη ζωγραφιά!

THE SHIP SONG

Α MUSICAL DREAM

...for today
a day after yesterday

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΡΑ

Πριν λίγο, μπαίνοντας στο mail μου, βρέθηκα προ εκπλήξεως!
Βρήκα, σταλμένο από μιά καλή φίλη, ένα ποίημα!
Η ίδια ισχυρίζεται οτι, είναι ένα από τα πρωτόλεια ποιήματά της. Αυτό, όπως εύκολα μπορεί να συμπεράνει ο οποιοσδήποτε, σημαίνει ότι στα συρτάρια της... κρύβει κι άλλα πολλά ποιήματα.

Τα περιμένουμε λοιπόν και τα άλλα, όλα...

Χωρίς να ζητήσω τη συγκατάθεσή της -και ζητώ γι΄αυτό να με συγχωρέσει- αποφάσισα, κλείνοντας τη σημερινή... ημέρα αγάπης και έρωτα, να δημοσιεύσω αυτό το απλό(!;) ποίημα, χωρίς να αναφέρω το όνομa της -εκτός των άλλων, και- ποιήτριας!

Γνωρίζοντας πολύ καλά τη σεμνότητα και τη καλοσύνη που τη διακρίνει, τελειώνω ζητώντας ξανά την επιείκειά της γι' αυτή μου τη πρωτοβουλία, μ' ένα απλό:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
για την όμορφη έκπληξη που μου επιφύλαξε!

* * * * * * *

                                         Scarlet O' Hara

                             Πόση ζημιά μας έκανε η Scarlet

                                                   με παραμύθια, πως

                            Αύριο ξημερώνει μιά άλλη μέρα...

                               Μέρα χωρίς ξημέρωμα-ποτέ

                                          Νύχτα θαρρείς.

                                   Προσμονές κι' ελπίδες

                             Ευκολίες των ανυποψίαστων

                                   'Οπιο των ανίσχυρων

                                           Όπως εγώ.

                             Ελπίζοντας, Προσδοκώντας,

                                     Ματαιοπονώντας,

                                 Φθάνοντας στο τέλος

                                     και αναφωνώντας

                            Tomorrow will be the same day.

* * * * * * *

ANNE STEVENSON

Sous-entendu

Μη νομίζεις
οτι δεν ξέρω
πως καθώς μου μιλάς
το χέρι του μυαλού σου
μου αφαιρεί διακριτικά
τις κάλτσες μου,
και με επιδέξιες,
τυφλές κινήσεις
ανεβαίνει κατά μήκος
του ποδιού μου.

Μη νομίζεις
οτι δεν ξέρω
οτι ξέρεις
ότι καθετί που λέω
είναι ένα ένδυμα.


Πηγή : η ίδια, καθώς η προηγούμενη ανάρτησή μου

* * * * * * *

του Γιώργου Ρόρρη !

^^^

Κλικ στη ζωγραφιά!

ANNE SEXTON

Όταν ο άντρας εισχωρεί στη γυναίκα

Όταν ο άντρας 
εισχωρεί στη γυναίκα,
όπως αλλεπάλληλα κύματα
που δαγκώνουν την ακτή,
πάλι και πάλι,
και η γυναίκα ανοίγει το στόμα
της από ηδονή
και τα δόντια της λάμπουν
σαν το αλφάβητο,
ο Λόγος εμφανίζεται
αρμέγοντας εν' αστέρι,
και ο άντρας
μέσα στη γυναίκα
δένει έναν κόμπο
ώστε ποτέ πιά
να μη χωρίσουν
και η γυναίκα 
αναρριχάται σ' ένα λουλούδι
και καταπίνει τον στήμονά του
και ο Λόγος εμφανίζεται
και απελευθερώνει τα ποτάμια 
τους.

Αυτός ο άντρας,
αυτή η γυναίκα
με τη διπλή τους πείνα,
προσπάθησαν ν' αγγίξουν 
το παραπέτασμα του Θεού
και γιά μιά στιγμή
το κατάφεραν,
όμως ο Θεός
μέσα στη διαστροφή Του
λύνει τον κόμπο.


(Αναδημοσίευση από : εφημ. "ΤΑ ΝΕΑ" - 9/10 Φεβρ. 2013 -
Νσυν βιβλιοδρόμιο - σελίς 24 / μτφ. Χάρης Βλαβιανός : "Ανθολογία Ερωτικής Ποίησης", έκδ. ΠΑΤΑΚΗ - αθήνα 2013)

* * * * * * *

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

^^^

του W. Boissevain

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΓΥΡΙΖΕΙ

Η γυναίκα γδύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι
ένα φιλί ανοιγόκλεινε πάνω στο πάτωμα
οι άγριες μορφές  με τα μαχαίρια αρχίσαν
να ξεπροβάλλουν στο ταβάνι
στον τοίχο κρεμασμένο ένα πουλί πνίγηκε κι έσβησε
ένα κερί έγειρε κι έπεσε απ' το καντηλέρι
έξω ακουγόταν κλάματα και ποδοβολητά

Άνοιξαν τα παράθυρα μπήκε ένα χέρι
έπειτα μπήκε το φεγγάρι
αγκάλιασε τη γυναίκα και κοιμήθηκαν μαζί

Όλο το βράδυ ακουγόταν μιά φωνή:

Οι    μέρες    περνούν
το    χιόνι    μένει

(Από : περιοδικό "Μπιλιέτο", Ηράκλειο / Κρήτη, τχ. 9 - Δεκ. 2006 / τχ. 10 - Ιουν. 2007, σ. 28)

* * * * * * *

A LOVE SUPREME

JOHN COLTRANE

EBIET G. ADE

AU CAFE DE TEMPS PERDU

ALL THAT WE PERCEIVE

Καλή εβδομάδα!

ΣΤέΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙάΝΝΗ

Κυριακή

Σημασία έχει να είναι Κυριακή.

Οκτώβριος που σε γνώρισα,

Σεπτέμβριος που λιγοστέυω. Νά ΄ναι

πρωί, τόσο που ποτέ δεν είδα και

νά 'ρχεσαι από τη θάλασσα. Νοτιάς.

Νότος. Νόστος. Λέξεις αγαπημένες σαν

μαχαιριές, τόποι που αυτοκτόνησε η

πρώην ζωή μου. Μπορεί και να βρέχει.

Οι σταγόνες θα χαράζουν γραμμές

καινούργιες στο χέρι μου -μακρύ ταξίδι

βλέπω, βιαστική ζωή, νύχτες χωρίς

εισιτήρια επιστροφής βλέπω- κι εγώ θα

φτιάχνω στεριές μέσα στα νερά να έχεις

να βαδίσεις.

Η λύπη μου είναι πιό παλιά από τον

κόσμο.

Μη μου γελάσεις

                             θα σωθώ.

             Σημασία έχει να είναι Κυριακή.

(Από : η θλίψη του σώματος / σ. 77)

* * * * * * *

ΤΟ ΦΙΛΙ

...από τη σημερινή ξενάγηση της Ίριδας Κρητικού,
στην έκθεση έργων ελλήνων καλλιτεχνών, 
που στεγάζεται στο χώρο του Ιδρύματος Κατακουζηνού!

"Το φιλί"

της Πωλίνας Κασιμάτη!

^^^

ΚΛΙΚ στη φωτό


* * * * * * *

Επίλογος

Είμαστε τα βράδυα μας

Κι εκείνο το γλυκό κίτρινο

Που φωτίζει τους έρωτές μας

Και που μπορεί να είναι απλώς

Η τρέλα που έρχεται.

(Της ΣΤέΛΛΑΣ ΒΛΑΧΟΓΙάΝΝΗ, από τη συλλογή: η θλίψη του σώματος, έκδ. Μικρή Άρκτος, αθήνα - Δεκ. 2003 / σ. 79)

VAN MORRISON

^^^

ΚΛΙΚ στη φωτό!

ΕΓΚΑΙΝΙΑ

ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟ!!!

^^^

ΚΛΙΚ 

Σαν ελάχιστη ένδειξη μεγάλης εκτίμησης και φιλίας!

NATALIE MERCHANT

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

...στη Νέλλη Π.
για τα σημερινά γενέθλιά της

1/2

^^^

ΚΛΙΚ στη φωτό!

2/2

^^^

ΚΛΙΚ στη φωτό!

ΜΙΓΕΛ ΝΤΕ ΟΥΝΑΜΟΥΝΟ

^^^

ΚΛΙΚ στην φωτό!!!

[...].
Συνέχιζε ωστόσο:
"Πόσες γυναίκες όμορφες υπάρχουν σε τούτο τον κόσμο, Θεέ μου! Σχεδόν όλες. Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου. Gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam. Η δόξα Σου είναι η ομορφιά της γυναίκας, Κύριε! Και τί μαλλιά, Θεέ μου, τι μαλλιά!".
Ήταν πραγματικά σπουδαία τα μαλλιά της υπηρέτριας που με το πανέρι της στο χέρι περνούσε εκείνη τη στιγμή μπροστά του. Και την πήρε το κατόπι. Το φως σα να φώλιαζε μέσα στο χρυσάφι εκείνων των μαλλιών, κι' αυτά σα ν' αγωνίζονταν να ελευθερωθούν, να σκορπίσουν στον καθαρό και διάφανο αγέρα. Και κάτω απ' τα μαλλιά, ένα πρόσωπο όλο χαμόγελο.
"Είμαι άλλος, είμαι άλλος, - συνέχισε ο Αύγουστος ενώ ακολουθούσε αυτήν με το πανέρι, - ωστόσο μήπως δεν υπάρχουν κι' άλλες; Υπάρχουν άλλες, καί βέβαια υπάρχουν για τον άλλο! Όμως σαν τη μια, αυτή, τη μοναδική, καμιά! Όλες ετούτες δεν είναι παρά υποκατάστατα εκείνης, της μιάς, της μοναδικής, της γλυκειάς μου Ευγενίας. Δικής μου; Μάλιστα. Εγώ με τη σκέψη καί την επιθυμία την κάνω δική μου. Εκείνος, ο άλλος, δηλαδή ο ένας, μπορεί να φτάσει να την κατακτήσει υλικά. Όμως το μυστηριακό πνευματικό φως των ματιών της είναι δικό μου. Δικό μου. Δικό μου. Μά μήπως δεν αντιφεγγίζουν και τούτα τα χρυσαφένια μαλλιά μυστηριακό πνευματικό φως; Υπάρχει, άραγε, μια μονάχα Ευγενία, ή μήπως είναι δύο, μια η δική μου καί άλλη του αρραβωνιαστικού της; Τότε, αν είν' έτσι και υπάρχουν δυο, ας μείνει εκείνος με τη δική του, κι΄εγώ φυλάω τη δική μου. Όταν η θλίψη έρθει κοντά μου, προ πάντων τη νύχτα, όταν θα έχω όρεξη να κλάψω δίχως να ξέρω γιατί, ώ, τί γλυκά που θα είναι όταν θα μπορώ να σκεπάσω το πρόσωπό μου, το στόμα μου, τα μάτια μου με τούτα τα χρυσαφένια μαλλιά και ν' ανασαίνω τον αέρα που θα περνάει ανάμεσά τους για να διαλύεται και ν' αρωματίζεται. Όμως...".
[...].
Τον τράβηξε από τούτο το παραμιλητό ένα ξέσπασμα χαράς που σα να βλάσταινε από την ίδια τη γαλήνη τ' ουρανού: Δυό κοπέλλες γελούσαν δίπλα του, και ήταν το γέλιο τους σαν των πουλιών το κελάδισμα μέσα στα λουλούδια. Κάρφωσε τα μάτια του, τα διψασμένα για ομορφιά, σ' αυτό το ζευγάρι των κοριτσιών και του φάνηκε σα να είχε φυτρώσει εκεί ένα μονάχα κορμί. Ήταν πιασμένες μπράτσο. Και τον έπιασε αβάσταχτη όρεξη να τις σταματήσει, να τις πιάσει μπράτσο. μιάν από δω, μιάν κεί, να τραβήξει έτσι, ανάμεσά τους, κοιτάζοντας τον ουρανό για να τον πάει όπου της ζωής ο πρίμος αγέρας ήθελε να τον σπρώξει.
"Μά πόσες όμορφες γυναίκες υπάρχουν από τότε που γνώρισα την Ευγενία! - έλεγε ακολουθώντας ωστόσο εκείνο το γελαστό ζευγάρι. Ετούτο γίνηκε παράδεισος. Τί μάτια! Τί μαλλιά! Τί γέλιο! Η μιά ξανθή, η άλλη μελαχροινή. Μά ποιά είναι η ξανθή, ποιά η μελαχροινή; Μου μπερδεύουνται η μιά με την άλλη".
- Βρε χριστιανέ, ξυπνητός είσαι ή κοιμισμένος;
- Γειά σου Βίκτωρα.
- Σε περίμενα στο καζίνο, μα όπως δεν ερχόσουν...
- Νά που ερχόμουν...
- Από δώ; Τρελλάθηκες;
- Ναί, σωστά, δίκιο έχεις. [...].
[...]


(Αποσπάσματα από : "ΚΑΤΑΧΝΙΑ", πρόλογος - μτφ. ΙΟΥΛΙΑΣ ΙΑΤΡΙΔΟΥ, Οι Εκδόσεις των Φίλων, αθήνα - Απρ. 1964 / σελίδες  72, 73 και 74)

* * * * * * *

^ ^ ^

ΚΛΙΚ στην φωτό!!!

MONICA MANCINI

I' LL TAKE CARE OF YOU

WALK WITH ME

^^^

ΚΛΙΚ στη φωτό!

* * * * * * *

Είδα προχτές την Ομορφιά
να μπαίνει αδιάφορη 
σ' ένα βαγόνι'

στο δρόμο οι άνθρωποι περνούσαν
αγέλαστοι ανεξερεύνητοι κι ίσως μοιραίοι


(Από : ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ : "ΚΩΜΩΔΙΑ", έκδ. ΡΟΔΑΚΙΟ, αθήνα - Δεκ. 1998 / σ. 33)

JOACHIM SARTORIUS

^^^

ΚΛΙΚ στην φωτό

ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΝΕΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ

Μιά Αιγυπτία
δεν άφησε ποτέ Έλληνα να την φιλήσει.
Φοβόταν πως θα χάσει τη λαλιά της.
Στίχους έγραφε όμως.
Στίχους έσκιζε η κρυόγρια.
Για τα λευκά σου πόδια
άφησε τα μαλλιά της να μακρύνουν.

Δεν είμαι άλλο από αυτά, έλεγε, στήθια,

σύκο, μπούκλες. Φοινικωτά μάτια.

Παλιά (σ' άλλους καιρούς) όλοι σιωπούσαν

σαν τα έδειχνε.

Η γραφή ακολουθούσε την ανάσα της,

βήμα με βήμα τα αποτυπώματα

ανάμεσα στα σκέλια, μαδημένα από

μαύρα οβάλ. Αχ, τα βαριά τα κρόσσια της βροχής.

Ησυχάζει. Αυτός ο στίχος είναι μιά σκιά της αγάπης.

(Από : "ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ" - Ένας Κύκλος, μτφ. ΝΙΚΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥ, ζωγραφιές και σχέδια ANNA BOGHIGUIAN, έκδ. ΡΟΔΑΚΙΟ, αθήνα Οκτ. 1999 / σ. 24)


* " Ο κύκλος ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ επικεντρώνεται γύρω από τη μορφή του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη και της γενέθλιάς του πόλης. Τα πρώτα ποιήματα γράφτηκαν μετά από ένα ταξίδι που έκανα το 1986 από την Κύπρο προς την Αλεξάνδρεια, στους τόπους του ποιητή. Τέσσερα από τα ποιήματα του κύκλου, που έγραψα από το 1986 μέχρι το 1996, δημοσιεύτηκαν στη συλλογή Der Tisch wird kalt. "

JOACHIM SARTORIUS

( Από την ενότητα  "Παρατηρήσεις" που βρίσκονται στη σελίδα 47 της ίδιας, ως ανωτέρω, έκδοσης )

^^^

της Anna Boghiguian (υδατογραφία)

Κ Λ Ι Κ στην ζωγραφιά!!!

* * * * * * *