Επειδη...
Επι αιωνας τωρα
Γνωριζομεν και Ποιησιν.
Ολη η Ευρωπαικη Λογοτεχνια πηγαζει απο εναν πολεμο... !
Μ' αυτα τα λογια ξεκινα το πρωτο μαθημα ο καθηγητης ενος Αμερικανικου Πανεπιστημιου ονοματι "ΑΘΗΝΑ" προς τους φοιτητες του, στο μυθιστορημα " το ανθρωπινο στιγμα " του Φιλιπ Ροθ!
Ας... ξεκινησουμε λοιπον!
" Τραγουδα το θυμο, θεα, του γονου του Πηλεα,
τον ερημοκαταρατο, που μπηκε τ' Αχιλλεα,
που μυρια τσ' Αχαιους κακα τους φορτωσεν ομαδι
και που 'πεψε πολλες ψυχες λεβεντικες στον Αδη
ηρωων, και παραδωκεν αυτους στους σκυλους λεια
κι ολων των ορνιων, κι η βουλη τελεστηκε του Δια
ως τ' ορισεν, απ' την αρχη που μπηκε ο γιος τ' Ατρεα
σ' εχθρητα με τον ξακουστο, τον θειον Αχιλλεα.
Και σ' εριδα ποιος των θεων τσ' εριξε τουτους ταχα;
Του Δια και Λητως ο γιος, κι η γι αφορμη μοναχα
που με το ρηγα εχολιασε' λοιμο κακο σκορπιζει
μες στο στρατο, και τους λαους θανατικο θεριζει,
γιατι του καταφρονεψε τον ιερεα Χρυση
Ατρειδης, που 'ρθεν εις αυτον την κορη του ν' αφησει
... "
( ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ- Ραψωδια Α, μτφ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΨΥΧΟΥΝΤΑΚΗ, προλογος ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΑΛΕΞΙΟΥ, εκδ. Πανεπιστιμιακες Εκδοσεις Κρητης, Ηρακλειο 2003 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου