Δηλωνεται κατηγορηματικα οτι, ολα τα δημοσιευομενα ποιηματα, αποσπασματα ποιηματων η, και στιχοι κ.λπ. λογοτεχνικα κειμενα ειναι απο εντυπες εκδοσεις ευρισκομενες στη κατοχη του διαχειριστη αυτου του ιστολογιου. Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση, γινεται link κατ' ευθειαν στα ιστολογια στα οποια βρισκονται και οχι αναδημοσιευση τους, ακομη κι αν δεν υπαρχει σχετικο απαγορευτικο σημα.

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

REVOLUTION



ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ


... με την ευκαιρια της χθεσινης Ημερας Χορου
και ενος απροσμενου πασχαλινου τηλεφωνηματος
στην αρχη της περασμενης εβδομαδας





του Γκουσταβ Κλιμτ










στην Αναστασια Α.
(καθηγητρια της Αγγλικης Φιλολογιας, Αισθητικης Αγωγης και performer)

Alain Morisod



toby keith



GEORGE BENSON





master of jazz









Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

michel fugain



ΤΟ ΦΩΣ


Σπορια... απ' τα βαθη των Αιωνων





... για τον pepe και την she

... για τη φοιβη... που παρατησε τον "αρραβωνιαστικο" της και,
... κλεφτηκε μ' ενα του δρομου... πηδωντας το συρματοπλεγμα
:)


... ΑΝ ΚΑΙ ΜΕΣΗΜΕΡΙ...



ΥΠΟΣΧΕΣΗ



ΑΨΥΧΟ ΣΩΜΑ



Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

απογευμα...



ΒΑΛΙΑΣ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΗΣ









" Ο Σεμερτζιδης ειναι ενας απ' τους πιο σοβαρους τεχνιτες που του ανηκει ο τιτλος του ρεαλιστη ζωγραφου. Κι ειναι ρεαλιστης οχι μονο γιατι μενει κοντα στα πραγματα, μα γιατι προχωρει πιο μεσα, στην ουσια τους. Ετσι ο ρεαλισμος του, γινεται στα χερια του ενας τροπος διεισδυσης, αποκαλυψης της ουσιας στα ματια του θεατη. Ειναι αυτο που μπορει κανεις να το πει δυναμικο ρεαλισμο "

( " Επιθεωρηση Τεχνης ", Μα'ι'ος 1957 )


" Πολλοι επισκεπτες ειδανε στα εργα του ενα ειδος σοσιαλιστικου ρεαλισμου, τωρα πια ξεπερασμενου στα γεγονοτα και στις συνειδησεις. Θαλεγα, αντιθετα, οτι η αξια των εργων του Σεμερτζιδη τον ξεπερναει, παει πιο περα... Το μηνυμα του Σεμερτζιδη ειναι ακριβως το μηνυμα μιας πιστης ειλικρινους και αδιασειστης στο λαο, που ανηκει και γινεται η φωνη του, πιστη σ' ενα λαο που αποκαλυπτει σε καθε πραξη του μια τετοια αυστηροτητα προθεσεων και θελησεων, που να αποτελει ενα σημειο αναφορας και υποχρεωσης για τι ξεκινημα μιας οποιασδηποτε κινησης, που θελει να δωσει στη χωρα ενα πολιτικο προσωπο πιο ανθρωπινο... "

( αποσπασμα κριτικης του Luigi Bernardi, καθηγητη της ψυχολογιας της Τεχνης, στην ιταλικη εφημεριδα " Il Telegrafo " - 27. 3. 1973 )


" Ο Ελληνας αγροτης, εργατης, και η χαροκαμενη γυναικα ειναι το καθοδηγητικο του θεμα, που η συχνη επαναληψη του - χωρις να δηλωνει ενα συγκεκριμενο προσωπο - υπενθυμιζει μια ιδεα, ενα σκοπο. Σ' ολα του τα εργα η εμπνευση του προερχεται απο το περιβαλλον του, το οποιο απο την αρχη βρισκεται σε επαφη μαζι του: ανθρωποι του λαου, αγροτες, ανταρτες, εργατες και τοπια καμενα απο το λιοπυρι, παραμορφωμενα απο την αλμυρα της θαλασσας η καταστραμμενα απο το κακο χερι του ανθρωπου. "

( του Δρ. Δημητρη Παπασταμου - δ/ντη της Εθνικης Πινακοθηκης, καταλογος της εκθεσης του εργου του Βαλια Σεμερτζιδη - Μαρτιος 1977 )


Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ



Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ)


ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26 β

Ασματιον


ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ ΚΟΡΗ ενηλικη θαλασσα
παρε το κιτρο που μου 'δωκε ο Καλβος
δικια σου η χρυση....... μυρωδι'α

Μεθαυριο θα 'ρθουν τα αλλα πουλια
θα 'ναι παλι ελαφρες των βουνων οι γραμμες
μα βαρια η δικη μου...... καρδι'α.



( του Οδυσσεα Ελυτη, απο το " Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου )


ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ



Angelo Badalamenti



Η Εξαφανιση



Κυριακη, περασμενα μεσανυχτα





Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ


Σα θα με βρουνε πανω στο ξυλο του θανατου μου
γυρω θα 'χει κοκκινισει περα για περα ο ουρανος
μια υποψια θαλασσας θα υπαρχει
κι εν' ασπρο πουλι, απο πανω, θ' απαγγελλει μεσα
σ' ενα τρομακτικο τωρα σκοταδι, τα τραγουδια μου.


( του Μιλτου Σαχτουρη, απο τη συλλογη "Τα Στιγματα" - 1962 )

Μετενσαρκωση


Μετενσαρκωση

Στην Ελλαδα γεννηθηκα μα,
κατ' απο τον κατατρεγμο
εφυγε νυχτα η φαμιλια μου για την Ινδια
εμεινε δυο χρονια στο Σουδαν
και στο Ιραν την εφερε η πεινα.
Οταν μεγαλωσα με παντρεψε ο πατερας μου
με βοσκοπουλα απο το Λιβανο ξανθια
στην Κινα την απατησα, την πουλησα
για λιγα χρηματα στον Υπατο Αρμοστη
τον της Α.Μ. Αιγυπτου - Σομαλιας.
Πολεμησα και στα Βαλκανια.
Σκοτωθηκα στην Κουβα.
Σκοτωθηκα στο Μεξικο
Μ' εξορισαν με συνοδεια στο Νεπαλ
στο δρομο ηπια απ' τις πηγες του Κουρδισταν.
Οταν ξαναγεννηθηκα
στα μεταλλεια εσκαψα των Ουραλιων. Τωρα
τους αποικιοκρατες πολεμω
και τους κατακτητες
στις θαλασσες και στις βουνοκορφες
μες σε λαγκαδια και σε ζουγκλες.
Γι' αυτο
φτυνοντας προς τα πανω η προς τα κατω
ξερω πως τελικα φτυνω τα γενια μου.


( του Παλαιστιιου ποιητη Σαμιχ Κασεμ )


Ο σταυρωμενος

Με λουλουδια και με γλυκα
και μ' ολη την αγαπη μας προσμενουμε
εγω, η γη, το φεγγαρι,
η πηγη, η ελια, τ' αγριολουλουδα,
τα διψασμενα περιβολια και τ' αμπελια
και χιλια πρασινα τραγουδια
που κανουνε τις πετρες και φυλλοφορουν.
Με λουλουδια και με γλυκα
και μ' ολη την αγαπη μου προσμενω
και καρτερω του αγερα την πνοη που ερχεται
απ' την ανατολη
μηπως και στα φτερα του φερει μηνυμα
μηπως και καποια μερα ο ποταμος φωναξει:
Σταυρωμενε, ανασανε
οι δικοι σου αποντες διαβηκαν.


( του Παλαιστινιου ποιητη Ταουφικ Ζαγιαντ )


Yassouh El hayat Nouazimak



Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

" Διακηρυξη "...


Δομηνικος Θεοτοκοπουλος
( ο Χριστος στο Σταυρο με τις δυο Μαριες και τον Ιωαννη )



Μακαριοι
αυτοι που πεινουν και διψουν τη δικαιοσυνη, γιατι αυτοι θα χορτασουν.

Μακαριοι
αυτοι που εχουν καθαρη καρδια, γιατι αυτοι θα δουν τον Θεο.

Μακαριοι
οι ειρηνοποιοι, γιατι αυτοι θα ονομαστουν γιοι του Θεου.

Μακαριοι
αυτοι που καταδιωχτηκαν για τη δικαιοσυνη, γιατι αυτονων ειναι η βασιλεια των ουρανων.


( ερανισματα απο: " Το Αγιο και Ιερο Ευαγγελιο κατα τον Ματθαιο ", μτφ. Ντινου Χριστιανοπουλου, εκδ. " το ροδακιο " )

ΤΟ ΠΑΘΟΣ



Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Bye bye μαυροπουλι



.......



Ο δρομος που αφηνουμε, μας παιρνει απο πισω.
Ο δρομος που ονειρευομαστε, γινεται θηλεια.
Ο δρομος που παιρνουμε, ειναι το προσωπο μας.


( του Τασου Λειβαδιτη )

ΟΙ ΡΙΖΕΣ


Δενδρο χωρις ριζα στεκεται;

Οικοδομη χωρις θεμελια;

Ανθρωπος χωρις παρελθον;

Θρυμματιζμενα Ονειρα



ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ...


Ας το Λεω




ΣΤΙΓΜΕΣ




Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Μαυρα Ματια II



Ρωμη, χειμωνας 1962-1963, Πρωτη εμφανιση τους εκτος της τοτε Σοβ. Ενωσης.

Τη δευτερη βραδια των εμφανισεων τους... στη κυριολεξια... πανζουρλισμος!


Μαυρα Ματια





ΑΜΟΡΓΟΣ



















(βιβλιοδεσια σε δερμα - Φροσω Γανιαρη)


Ο ανθρωπος κατα τον ρουν της μυστηριωδους ζωης του
Κατελιπεν εις τους απογονους του δειγματα πολλαπλα και αντα-
ξια της αθανατου καταγωγης του
Οπως επισης κατελιπεν ιχνη των ερειπιων του λυκαυγους χιονο-
στιβαδας ουρανιων ερπετων χαρταετους αδαμαντας και βλεμματα υακινθων
Εν μεσω αναστεναγμων δακρυων πεινης οιμωγων και τεφρας υπο-
γειων φρεατων.


( του Νικου Γκατσου, " Αμοργος " )


... της meril

Το Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου V




του Ανδρεα Σμαραγδη











Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ, 20


ΚΑΤΑΚΟΠΟΣ απο τις ουρανιες περιπετειες, επεσα τις
πρωινες ωρες να κοιμηθω.

Στο τζαμι, με κοιταζε η παλαια Σεληνη, φορωντας
την προσωπιδα του Ηλιου.


( του Οδ. Ελυτη, απο το " Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου" )


Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ


Ρουμπενς

Η Ληδα και ο κυκνος












Ο ερωτας
ονομα ουσιαστικον,
πολυ ουσιαστικον,
ενικου αριθμου,
γενους ουτε θηλυκου ουτε αρσενικου,
γενους ανυπερασπιστου.
Πληθυντικος αριθμος
οι ανυπερασπιστοι ερωτες.

Ο φοβος,
ονομα ουσιαστικον,
στην αρχη ενικος αριθμος
και μετα πληθυντικος:
οι φοβοι.
Οι φοβοι
για ολα απο δω και περα.

Η μνημη,
κυριο ονομα των θλιψεων,
ενικου αριθμου,
μονον ενικου αριθμου
και ακλιτη.
Η μνημη, η μνημη, η μνημη.

Η νυχτα,
ονομα ουσιαστικον,
γενους θηλυκου,
ενικος αριθμος.
Πληθυντικος αριθμος
οι νυχτες.
Οι νυχτες απο δω και περα.


( της Κικης Δημουλα, " Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ", απο τη συλλογη
" Ενδετα ποιηματα ", "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ" - αθηνα  )


Τρίτη 12 Απριλίου 2011

ΕΚΤΡΟΠΗ





















Αντι για υακινθους
ειπα να σου φερω σημερα ηλιοτροπια
να εχει η φροντιδα μου πιο ευθυτενες κοτσανι
και το οστεωδες πλεον νοημα της να μου φανει
στρογγυλοπροσωπο ηλιοσπορους γεματο.

Ηλιοτροπια. Συσσωρευτες λαμπουσας θερμοτητας.
Ευχηθηκα να επωφεληθεις.

Κι αφου ετακτοποιησα σε υψος ομοιομορφο
αισθητικα το χρεος μου στο βαζο
κοντοσταθηκα λιγο να βεβαιωθω
οτι τα ηλιοτροπια θα τραπουν
εκει που επαγγελλει το ονομα τους.

Καταπληκτη να στρεφουν τα ειδα
προς της ευχης μου την παραφρονα εκπληρωση
κοιταζοντας αντι τον ηλιο εσενα.

Τιμης ενεκεν.
Υπηρξες
χιλιαδες ετη φωτος
απεχεις.


( της Κικης Δημουλα, " ΕΚΤΡΟΠΗ ", απο τη συλλογη " Ενδετα Ποιηματα ",
" Εκδοσεις του Φοινικα " - Μπαμπης Λεγγας, αθηνα 2001 )


Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Το Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου IV

ΤΕΤΑΡΤΗ, 8β


ΟΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΠΥΡΣΟΚΡΟΤΗΣΗ, σ' ενα παρατε-
ταμενο κενο, αρχισε ν' αναδυεται το παλιο προγονικο
τοπιο.

Ελειπε απ' τη θεση της η γιαγια και οι δειχτες απο
το ρολο'ι' του τοιχου.

Στο μερος οπου ειχα πρωτο'ι'δει την Παναγια ( η την
Μητερα μου ) μυριζε καμενο πευκο και συχωρεση.


( του Οδ. Ελυτη, απο το " Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου )








Το Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου ΙΙΙ


ΤΡΙΤΗ, 7


ΒΡΗΚΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ολο τρεχουμενα νερα
και την κρεμασα στον τοιχο. Τα μανουαλια της ειναι
πηλινα και μοιαζουν με τα δαχτυλα μου οταν γραφω.
Απο το πως αστραφτουν τα τζαμια καταλαβαινω αν
περασε αγγελος. Και συχνα καθομαι τ' απογεματα εξω
στο πεζουλι και κρατιεμαι στις κακοκαιριες οπως το
γερανι.


( του Οδ. Ελυτη, απο το " Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου )








Το Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου ΙΙ


ΤΕΤΑΡΤΗ, 8


ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ που βρονταει σε πορτες και παραθυρα;

Τι να 'ναι αυτο που λεει και ξαναλεει -τη μια κοντα
στην αλλη μακρια- ο αερας ο εγγαστριμυθος;

Τι θελει αυτη με τα σχιστα μαλλια και τα γατισια μα-
τια που μου ζωγραφιστηκε στο τζαμι;

Τι ειδους μοναξια να ειναι αυτη που παιζει ο μακρινος ο
στρατιωτης στην τρομπετα του;


Ξημερωματα ειναι η σκοτινιαζει;


( του Οδ. Ελυτη, απο το " Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου" )



Το Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου


ΤΕΤΑΡΤΗ, 29

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΝΥΧΤΕΣ τωρα τελευταια, που ακουω πε-
διλα στις πλακες, θροι'ι'σματα υφασματων και λεξεις
αγνωστες που μοιαζουν πικρες και δυνατες σαν αγριο-
χορτα: "υρφη" "σαραγανδα" "τιντελο" "δελεανα" ...
Ωσπου πια "μου την εδωσε" χθες βραδυ και σταθηκα
γυμνος μπρος στον καθρεφτη.

Αληθεια, δεν εμοιαζα καθολου. Ειχα μαλλια ριχμενα
προς τα εμπρος και τα χαρακτηριστικα του προσωπου,
σκληρα. Στο μεσαιο μου δαχτυλο φορουσα δαχτυλιδι
βαρυ με βουλα. Και στο βαθος του δωματιου μου εστε-
καν δυο αλλοι νεοι γενειοφοροι, σοβαροι.

Κατα τα αλλα το τοπιο θυμιζε Κερκυρα.

Ετσι αργα βουλιαζαμε ολοι μας οπως η νεοτης. Ενω
απο το ραδιοφωνο ακουγοταν, αναμεσα σε αλλα παλια
τραγουδια, στη διαπασων, η "Ραμονα".


( του Οδυσσεα Ελυτη, απο το " Ημερολογιο ενος αθεατου Απριλιου" )





Κυριακή 10 Απριλίου 2011

JUST LIKE A WOMAN



... εχοντας περασει το σαββατοκυριακο, ακουγοντας αποκλειστικα Jazz, κυριως απο παλιους δισκους βινυλιου των 45 και 33 στροφων, και, κλεινοντας τις αναρτησεις του διημερου μ' αυτο το υπεροχο τραγουδι του Bob Dylan, στην εκτελεση του απο την, επισης, υπεροχη Nina Simone,

θα ηθελα ν' αφιερωσω εξαιρετικα, αυτο το μουσικο διημερο,

σ΄ενα χρυσαλιφουρφουρο


Εmpty Bed Blues



ΠΥΡΕΤΟΣ ΙΙ



ΠΥΡΕΤΟΣ



ΒΑΘΥΣ Ο ΩΚΕΑΝΟΣ ΟΣΟ ΚΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ



Σάββατο 9 Απριλίου 2011

ΧΑΜΟΓΕ'ΛΑ


Ψυχη τε...


και Σωματι


μαγεια...




λοιπον...




L-O-V-E



Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

ΜΠΡΟΥΝΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ


Πριν δυο και πλεον εβδομαδες ειχα παει στην Αθηνα.
Αφου τελειωσα τις δουλειες που ειχα προγραμματισει, ευρισκομενος κοντα στο γραφειο ενος παιδικου φιλου που ειχα να τον δω τουλαχιστον ενα χρονο, αποφασισα να τον επισκεφτω.
Τοσο καιρο ειχαμε να τα πουμε, κουβεντιασαμε ενα σωρο πραγματα. Απο την τρεχουσα κατασταση που αντιμετωπιζουμε σαν χωρα ως τα περασμενα μας. Γειτονοπουλα στο Χαλανδρι, με ενα χρονο διαφορα στην ηλικια μεταξυ μας, περασαμε τα γυμνασιακα μας χρονια, μοιραζοντας τις εμπειριες μας, τα ενδιαφεροντα μας, τις αναζητησεις μας, τα ονειρα μας, τις ελπιδες μας, μεχρι που τελειωσαμε το γυμνασιο κι ο καθενας μας τραβηξε το δικο του δρομο.
Λιγο πριν φυγω, τον ρωταω τι καλο απο ποιηση εχει εκδωσει... το μαγαζι του, απο περυσι. Οποτε, μου λεει: κοιτα εκει στο ραφι - δειχνοντας το μου - και τραβα ενα αντιτυπο του Γιωργου Μπρουνια με τιτλο, "Τεντα στον Αερα", χαρισμα σου! Του λεω: Αυτος δεν ειναι που εχει μεταφρασει τα γιαπωνεζικα ποιηματα; Ναι... μου απαντα.
Πραγματι παιρνω ενα αντιτυπο, τον ευχαριστω για το δωρο, φιλιομαστε και φευγω. Στο δρομο μου, πηγαινοντας, βλεπω ενα υπ/μα Τραπεζας ανοιχτο και μπαινω μεσα. Καθομαι, περιμενοντας τη σειρα μου, κι αρχιζω να ξεφυλλιζω το βιβλιο. Ερχεται η σειρα μου, παω τελειωνω τη δουλεια μου στο ταμειο και φευγω. Επιστρεφω στα λημερια μου, 50 και, χλμ. απο την Αθηνα, παιρνω τα πραγματα μου απ' τ' αυτοκινητο, μπαινω στο σπιτι και τοτε... το βιβλιο με τα ποιηματα ειχε χαθει. Με πιανει ταραχη! Παντα με πιανει ταραχη και παντα τα βαζω με τον εαυτο μου οταν χανω ο,τι κι αν ειναι αυτο - ευτυχως, σπανια - που αγαπαω, ακομη κι ενα μολυβι. Μπορει να φαω ωρες, να ψαχνω, να τηλεφωνω, να γυριζω στα στεκια απ' οπου περασα να ρωταω...
Ομως, πολλα τα χιλιομετρα για να γυρισω πισω, η ωρα περασμενη για να τηλεφωνησω αμεσως η την επομενη σε μια Τραπεζα, περιμενοντας με τις ωρες στο ακουστικο. Ηταν απ' τις ελαχιστες φορες που δεχτηκα τη μοιρα μου... αδιαμαρτυρητα.

Αναμεσα στη σημερινη αλληλογραφια μου, ηταν ενας φακελλος χοντρος με την επωνυμια μιας Τραπεζας και τ' ονομα μου και τη δ/νση μου, γραμμενη με το χερι. Απορησα! Ψηλαφω το φακελλο με το χερι... λεφτα σιγουρα δεν ηταν - απο που, αλλωστε - σαν βιβλιο μου φανηκε! Σκεφτηκα... ισως κανενα ημερολογιο, καθυστερημενα, του 2011... αλλα παλι... καταθεσεις δεν εχω, ουτε πενταρα, μα ουτε επενδυσεις σε χαρτοφυλακια, για να μου κανει δωρο μια Τραπεζα εστω κι ενα ημερολογιο. Κι ανοιγω τον φακελλο... και, ω! του θαυματος! ... το βιβλιο με τα ποηματα που ειχα χασει και που, ειχα πια ξεχασει οτι θα βρισκοταν! Απιστευτο μου φανηκε!
Αλλα δια του λογου το αληθες, ιδου:


ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οταν φερνεις το ποτηρι
στο στομα
αν το νερο ειναι διαφανο
μαζι του πινεις
πετρες και χωμα
αμα δειχνει θαμπο
ειναι απο κορμια
θαμμενα αλιωτα

ΟΝΕΙΡΑ

Οπως ερχονται
φευγουν
κι οπως φευγουν ξαναρχονται
οι μορφες που μας πληγωναν
οταν αγαπουσαμε
οι μορφες που αγαπουσαμε
οταν πληγωναμε

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ

Πεφτει απο ψηλα
τι ειναι η αγαπη
αχνη στα μαλλια
σαν φυσηξει
ο ανεμος
εξω οταν βγουν
να συναντησουμε τους φιλους
με τα φτερωμενα ποδια


ΧΑΜΩ

Μια ανακουφιση ειναι ο ουρανος
η πιο κοντινη
και η πιο δυσκολη να συλληφθει
σαν την αιωνιοτητα
στα πεταλα εκεινου του λουλουδιου
αμα τ' αγγιξεις
που πεφτουνε

ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΠΙΤΙ

Το φως μιας περασμενης ανοιξης
χτενιζοτανε στο δρομο
που οδηγουσε στην αθωοτητα
οταν η βροχη και η ομιχλη
ηταν υψιπεδο μυστηριο
γεματο πετρες και χορτα
ζητωντας ολοκληρη μια ζωη
να τα ξεδιαλυνεις


ΣΚΟΡΠΙΑ ΣΠΟΡΙΑ

Τα γλιστερα μας ορια
οπως οι λασπερες πλαγιες
οδηγουν εκει που η καμπανα
παλλεται χωρις αρχη και τελος
παρεχτος και στους κυκλους συναντησουμε
ενα αλλο σωμα να κυλα κι αυτο
στο απεραντο - οπως εμεις - κενο
που βρεθηκε ριγμενο


( του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΡΟΥΝΙΑ, " Τεντα στον Αερα" - Ποιηματα - Απριλιος 2005/ Δεκεμβριος 2007, εκδ. " ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ " - αθηνα )


Καλοκαιρι



.......



κοκκινος ουρανος



Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Ο τελευταιος χορος





... < Giuseppe Ungaretti > ...

Το σημειωματαριο του πρεσβυτη








1.

Agglutinati all' oggi
I giorni del passato
E gli altri che verranno.

Per anni e lungo secoli
Ogni attimo sorpresa
Nel sapere che ancora siamo in vita,
Che scorre sempre come sempre il vivere,
Dono e pena inattesi
Nel turbinio continuo
Dei vani mutamenti.

Tale per nostra sorte
Il viaggio che proseguo,
In un battibaleno
Esumando, inventando
Da capo a fondo il tempo,
Profugo come gli altri
Che furono, che sono, che saranno.


( του Giuseppe Ungaretti, απο τη συλλογη " Ultimi Cori per la Terra Promessa* " )

* στα ελληνικα : Τελευταιοι Χοροι για τη Γη της Επαγγελιας

σημ. του blogger: Ζητω συγνωμη που το ποιημα το δημοσιευω στα Ιταλικα. Ομως, παρα το θρασος που με διακρινει, δεν θα τολμουσα ποτε να μεταφρασω ενα ποιημα στα Ελληνικα, εχοντας την επιγνωση οτι, ειμαι ο πλεον ακαταλληλος για ενα τετοιο εγχειρημα.
Πιστευω, περαν των ιταλομαθων και οι γαλλομαθεις αλλα και οι των αλλων λατινογεννων γλωσσων γνωστες, θα μπορεσουν να το καταλαβουν στο μεγαλυτερο του μερος, αν οχι πληρως.


περιμενε την




Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Ενα τανγκο


... μ' ενα κοριτσι που παιζει accordion!




Ημουν στο πρωτο ετος της Αρχιτεκτονικης, στη Ρωμη.
Μια μερα, ο επιμελητης της ομαδας των φοιτητων στην οποια ανηκα, μας ειπε οτι εχει κανονισει για την επομενη ημερα, να παμε στη Santa Maria Maggiore, μια απο τις ομορφοτερες εκκλησιες της Ρωμης, στη Piazza Navona, να την αποτυπωσουμε!
Μας χωρισε ανα δυο, ενα κοριτσι ενα αγορι - οσο γινοταν δυνατο -, ορισε σε καθε διδυμο το τμημα της εκκλησιας που θα αποτυπωνε, μας ειπε τι υλικο απο χαρτια, μολυβια, μαρκαδορους κ.λπ. θα παρουμε μαζι μας και βεβαια απο μια κορδελλα μετρηματος και απο μια φωτογραφικη μηχανη. Και μας ενημερωσε οτι ο ιδιος δεν θα μας συνοδευσει.

Πραγματι, την αλλη ημερα το πρωι, την προκαθορισμενη ωρα, συναντηθηκαμε στην εκκλησια και ξεκινησαμε δουλεια.

Μαζι με την Ιταλιδα συμφοιτητρια μου, βρηκαμε το προκαθορισμενο τμημα, εκεινο που θα επρεπε να αποτυπωσουμε και, ξεκινησαμε.
Μετα τρεις, τρεις και μιση - μαζι με τα ενδιαμεσα μικροδιαλειμματα και τη σχετικη κουβεντουλα -, περιπου, ωρες ειχαμε τελειωσει. Μ' αρεσε παντα, οταν επισκεπτομουν τις εκκλησιες της Ρωμης, να πηγαινω στη κορυφη του τρουλου, ανεβαινοντας σκυφτος, ολη τη σπειροειδη σκαλα που οδηγουσε στον κυκλικο εξωστη του, και απ' εκει ν' αγναντευω τις σκεπες των παλαιων σπιτιων της Αιωνιας Πολης! Ετσι εκανα και 'κεινη τη φορα, σ' ενα απο τα διαλειμματα μας. Κι αντικρυσα μια απο τις ωραιοτερες εικονες!
Οταν, λοιπον, τελειωσαμε οι δυο μας, λεω στη Gabriela - αυτο ηταν το ονομα της κοπελας - : Gabriela, εγω ξανανεβαινω στο τρουλο, αν θελεις να ερθεις κι εσυ, εχει καλως! Αν ομως οχι, μην με περιμενεις να φυγουμε μαζι. Συγνωμην γι αυτο!
Με ρωτα: τι θελεις να κανεις παλι εκει πανω, ξανανεβαινοντας τοσα σκαλια;
Της απαντω: πριν ειχα πολυ λιγο χρονο, γιατι επρεπε να συνεχισουμε. Τωρα, ομως, που ειμαι ελευθερος, θελω ν' ανεβω ξανα, να δω τη θεα με την ησυχια μου και να απολαυσω ολη αυτη την ομορφια!
Και 'κεινη μου απαντα: Tu ragazzo mio... sei un Greco matto! Scusa mi, ma io me ne vado! Ciao! Arrivederci! Α domani!
- Ciao Gabriela, arrivederci!





















WEST EASTERN DIVAN ORCHESTRA


... < C L I C K > ...








... < Edward Said > ... and ... < Daniel Barenboim > ...



Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Μην Κοιμηθεις

... < C L I C K > ...



ΜΗΝ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ

Οταν πεφτει το φεγγαρι
θρυματισμενος καθρεφτης
ο ισκιος μεγαλωνει αναμεσα μας
οι μυθοι... ψυχοραγουν.
Μην κοιμηθεις αγαπημενη'
η πληγη μας παρασημο
μια φωτια στο φεγγαρι.
Εξω απ' το παραθυρι μας
η μερα
κι ενα μπρατσο που με δεχεται'
οταν με τυλιξε και πεταξε
ηταν σα ναμουν πεταλουδα
σ' ανθο ροδιας,
και χειλη παχνης
χωρις λογια να μου μιλησαν.
Μην κοιμηθεις αγαπημενη μου
εξω απ' το παραθυρι μας
η μερα.

*************************

ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ

... το ποιημα του, διαβαζει ο ιδιος,
ο Μαχμουντ Νταργουις


... αποτιση φορου τιμης στον Γιαννη Ριτσο,
απο τον Μαχμουντ Νταργουις



... < Μαχμουντ Νταργουις > ...


Abyss


Χεμινγουαιη




[... ]

Παντα σκεφτοταν τη θαλασσα με το θηλυκο της ονομα, τ' ονομα που της δινει ο κοσμος στην Ισπανια σα θελει να δειξει ποσο την αγαπα. Μερικες φορες την κακολογουσαν οσοι την αγαπουν, σα να 'χουν παντα στο νου τους καποια γυναικα. Μερικοι απο τους νεοτερους ψαραδες, αυτοι που δουλευουν με σημαδουρες στις πετονιες τους, κι ειχανε ψαροβαρκες με μηχανες, αγορασμενες τον καιρο που το συκωτι του σκυλοψαρου εδινε πολλα λεφτα, τη λεγαν ωκεανο κι ηταν αρσενικο. Μιλουσανε γι' αυτην καθως για αντιπαλο, η εναν τοπο, η ακομα κι εναν εχθρο. Μα ο γερος τη σκεφτοταν θηλυκια παντα, σαν κατι που προσφερει, η που χαριζει μεγαλες ευνοιες, και σαν εδειχνε αγρια η κακη, ητανε γιατι δεν μπορουσε να μας βοηθησει. Το φεγγαρι τη συγκινει σαν να 'τανε γυναικα σκεφτηκε.
[... ]


( του Ερνεστ Χεμινγουαιη, " Ο Γερος και Η Θαλασσα ", μτφ. Νικος Κασδαγλης )


Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

εικονες ονειρων



. . . . . . .



La Domenica delle Salme



Tentò la fuga in tram
verso le sei del mattino
dalla bottiglia di orzata
dove galleggia Milano
non fu difficile seguirlo

il poeta della Baggina
la sua anima accesa
mandava luce di lampadina
gli incendiarono il letto
sulla strada di Trento

riuscì a salvarsi dalla sua barba
un pettirosso da combattimento

I Polacchi non morirono subito
e inginocchiati agli ultimi semafori
rifacevano il trucco alle troie di regime
lanciate verso il mare

i trafficanti di saponette
mettevano pancia verso est
chi si convertiva nel novanta
ne era dispensato nel novantuno

la scimmia del quarto Reich
ballava la polka sopra il muro
e mentre si arrampicava
le abbiamo visto tutto il culo

la piramide di Cheope
volle essere ricostruita in quel giorno di festa
masso per masso
schiavo per schiavo
comunista per comunista

La domenica delle salme
non si udirono fucilate
il gas esilarante
presidiava le strade
la domenica delle salme
si portò via tutti i pensieri
e le regine del ‘’tua culpa’’
affollarono i parrucchieri

Nell’assolata galera patria
il secondo secondino
disse a ‘’Baffi di Sego’’ che era il primo
si può fare domani sul far del mattino
e furono inviati messi
fanti cavalli cani ed un somaro
ad annunciare l’amputazione della gamba
di Renato Curcio
il carbonaro

il ministro dei temporali
in un tripudio di tromboni
auspicava democrazia
con la tovaglia sulle mani e le mani sui coglioni
voglio vivere in una città
dove all’ora dell’aperitivo
non ci siano spargimenti di sangue
o di detersivo
a tarda sera io e il mio illustre cugino De Andrade
eravamo gli ultimi cittadini liberi
di questa famosa città civile
perché avevamo un cannone nel cortile

La domenica delle salme
nessuno si fece male
tutti a seguire il feretro
del defunto ideale
la domenica delle salme
si sentiva cantare
quant’è bella giovinezza
non vogliamo più invecchiare

Gli ultimi viandanti
si ritirarono nelle catacombe
accesero la televisione e ci guardarono cantare
per una mezz’oretta
poi ci mandarono a cagare
voi che avete cantato sui trampoli e in ginocchio
coi pianoforti a tracolla travestiti da Pinocchio
voi che avete cantato per i longobardi e per i centralisti
per l’Amazzonia e per la pecunia
nei palastilisti
e dai padri Maristi
voi avete voci potenti
lingue allenate a battere il tamburo
voi avevate voci potenti
adatte per il vaffanculo

La domenica delle salme
gli addetti alla nostalgia
accompagnarono tra i flauti
il cadavere di Utopia
la domenica delle salme
fu una domenica come tante
il giorno dopo c’erano i segni
di una pace terrificante
mentre il cuore d’Italia
da Palermo ad Aosta
si gonfiava in un coro
di vibrante protesta